ਨੀਅਤਾਂ ਨਾਲ ਮੁਰਾਦਾਂ

Mon, Jul 30, 2018 at 11:54 PM
"ਮੁਫਤ ਦੀ ਮਾਰ" ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਮਹਿੰਗੀ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ 
ਲੁਧਿਆਣਾ: 30 ਜੁਲਾਈ 2018: (ਪੰਜਾਬ ਸਕਰੀਨ ਬਿਊਰੋ)::

ਜਨਮੇਜਾ ਸਿੰਘ ਜੋਹਲ ਮਨਮੌਜੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਕਲਾਕਾਰ ਹੈ। ਕੈਮਰਾ, ਕਲਮ ਅਤੇ ਕੋਈ ਅਚਾਨਕ ਆਇਆ ਖਿਆਲ ਫਿਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅਚਾਨਕ ਕਿਧਰ ਨੂੰ ਉੜਾਨ। ਕੋਈ ਸਮਾਗਮ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਉਪਰਾਲਾ ਉਸਨੇ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵਗਾਰ ਨਹੀਂ ਪਾਈ। ਕਈ ਵਾਰ ਗੱਲ ਵੀ ਤੁਰੀ ਕਿ ਆਖਿਰ ਹਰ ਪਰੋਜੈਕਟ 'ਤੇ ਖਰਚੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇਸ ਸੁਆਲ ਨੂੰ ਹੱਸ ਕੇ ਟਾਲ ਦੇਣਾ।  ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਖਿਆ ਕੁਦਰਤ ਕੋਈ ਨ ਕੋਈ ਢੋਅ ਢੁਕਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਅੱਜ ਦੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਵਾਰ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਵੀ ਮੁਫਤਬਰੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਕੋਲ ਕਮੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਜਨਮੇਜਾ ਸਿੰਘ ਜੋਹਲ ਆਪਣੀ ਇਸ ਲਿਖਤ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਕਲਾਕਾਰ ਕਿਰਤੀਆਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਲਓ ਪੜੋ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਮਿਲੀ ਲਿਖਤ:
ਅਮਰਜੀਤ ਗਰੇਵਾਲ (ਪੀਏਯੂ ਵਾਲਾ) ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਪਤਿਆ ਕੇ ਫੋਟੋਆ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਰਾਜ਼ੀ ਕਰ ਲਿਆ। ਖੰਨੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਪਿੰਡ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਇਕ ਲੱਤ ਵਿਆਹ ਵਾਲੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਇਕ ਲੱਤ ਪਿੰਡ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਕੈਦ ਕਰਨ ਦੀ ਹੁੰਦੀ। ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਫੋਟੋਆਂ ਧੁਆ ਲਈਆਂ। ਅਮਰਜੀਤ ਮੁਫਤ ਦੀ ਮਾਰ ਮਾਰਕੇ ਖੁਸ਼ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਥੋਡ਼ੀ ਥੋਡ਼ੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਫੋਟੋਆਂ ਫਰੋਲੀ ਜਾਵੇ। 

' ਜਨਮੇਜੇ ਇਹਨਾਂ ਚ ਨਾ ਲਾਵਾਂ ਦੀ ਫੋਟੋ ਆ ਤੇ ਨਾ ਕੱਠ ਦੀ। '

ਮੈਂ ਫੋਟੋਆਂ ਚੋਂ ਇਕ ਕੱਢ ਕੇ ਫਡ਼ਾ ਤੀ, ਆ ਹੈ ਤਾਂ ਸਹੀ।

ਅਮਰਜੀਤ ਨੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਦੇ ਕਿਹਾ,' ਇਹ ਤਾਂ ਬਾਹਰ ਲਾਹੀਆਂ ਪਈਆਂ ਜੁੱਤੀਆਂ ਹਨ?'

ਆਹੋ, ਫੇਰ, ਇਹਦਾ ਮਤਲਬ ਸਾਫ ਹੈ ਕਿ ਅੰਦਰ ਐਨੇ ਸਾਰੇ ਬੰਦੇ ਬੈਠੇ ਆ ਤੇ ਲਾਵਾਂ ਫੇਰੇ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ'

-ਜਨਮੇਜਾ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ 
Moral: ਕਦੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਨਾ ਕਰੋ