ਨਾਸਮਝਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾਰ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ ਸਰਦਾਰ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ

 ਜਦੋਂ  ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਿਸਾਬ ਮੰਗਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਬੜਾ ਕੁਝ ਸਿਖਾਉਂਦੀ  ਵੀ ਹੈ  

ਲੁਧਿਆਣਾ: 28 ਦਸੰਬਰ 2021: (ਰੈਕਟਰ ਕਥੂਰੀਆ//ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ)::

ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸਕੂਲ ਵਾਲੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਹਿਸਾਬ ਵਾਲਾ ਵਿਸ਼ਾ ਕਦੇ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗਦਾ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੀਆਂ ਜਮਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫਾਰਮੂਲਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਬੋਡਮਾਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ BODMAS ਦੇ ਸਾਰੇ ਅੱਖਰਾਂ  ਦੇ ਅਰਥ ਵੱਖ ਵੱਖ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ B ਦਾ ਮਤਲਬ ਬਰੈਕਟਾਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ D ਦਾ ਅਰਥ ਡਿਵੀਯਨ ਅਰਥਾਤ ਤਕਸੀਮ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਅੱਖਰਾਂ ਨੂੰ ਰਲਾ ਕੇ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਸੀ BODMAS. ਅਸੀਂ ਇਸ ਬੋਡਮਾਸ ਨੂੰ ਹਾਸੇ ਮਜ਼ਾਕ ਵਿਚ ਬਦਮਾਸ਼ ਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਸਾਂ। ਇਸ ਫਾਰਮੂਲੇ ਵਿੱਚ ਗਣਿਤ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਘੁੰਡੀਆਂ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਕੇ ਸੁਆਲ ਦਾ ਜੁਆਬ ਕੱਢਣਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਸਾਰਾ ਫਾਰਮੂਲਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਤਾਂ ਲੱਗਦਾ ਪਰ ਇਸ ਵਿਚਲੀ ਡਿਵੀਯਨ ਅਰਥਾਤ ਤਕਸੀਮ ਮੈਨੂੰ ਔਖੀ ਲੱਗਦੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਫਾਰਮੂਲੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋਇਆ ਫਿਰ ਹਿਸਾਬ ਅਰਥਾਤ ਗਣਿਤ ਵੀ ਚੰਗਾ ਲੱਗਣੋਂ ਹਟ ਗਿਆ। ਸ਼ਾਇਦ ਤਾਂ ਹੀ ਹੁਣ ਤੱਕ ਕੈਲਕੁਲੇਟਰ ਚੰਗਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਅਜਿਹੇ ਯੰਤਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆ ਗਏ ਹੁੰਦੇ ਸਾਡੇ ਵੇਲਿਆਂ ਵਿੱਚ!

ਹੁਣ ਪਛਤਾਵਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਾਰਲ ਮਾਰਕਸ ਦੀ ਰਚਨਾ ਪੂੰਜੀ ਵਾਲੀ ਪੁਸਤਕ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਚਲੀ ਫਿਲਾਸਫੀ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਵੀ ਗਣਿਤ ਦਾ ਆਉਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਸਾਇੰਸ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਲਈ ਵੀ ਗਣਿਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਰਮਾਏਦਾਰਾਂ ਹੱਥੋਂ ਹੁੰਦੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਵੀ ਗਣਿਤ ਆਉਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਪਰ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਜਮਾਤਾਂ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸਿੱਖਣ ਦਾ ਵਕਤ ਲੰਘ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਖੁਦ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਵੀ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਪਰ ਕੋਈ ਰਸਤਾ ਨਾ ਸੁਝਦਾ। ਹੁਣ ਸਿਰਫ ਪਛਤਾਵਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਗੋਪਾਲ ਦਾਸ ਨੀਰਜ ਹੁਰਾਂ ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਗੀਤ- ਕਾਰਵਾਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ ਗੁਬਾਰ ਦੇਖਤੇ ਰਹੇ-ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਲਈ ਹੁਣ ਤੱਕ ਵੀ ਬੜਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਹਿਸਾਬ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਨਾ ਆਉਣ ਕਾਰਨ ਮਨ ਵਿਚ ਹੀਣ ਭਾਵਨਾ ਜ਼ਰੂਰ ਬਣ ਗਈ ਸੀ। 

ਮੈਂ ਉਸ ਘਰ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਸਾਂ ਜਿਸ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਉਸ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਈ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਸਕੂਲ ਚੱਲਦੇ ਸਨ। ਜ਼ਿਲਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਵੀ ਬੜਾ ਆਦਰ ਮਾਨ ਦੇਂਦਾ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਪੜ੍ਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੰ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚ ਹੱਸ ਕੇ ਦਾਖਲਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਮੈਂ ਉਸੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹਿਸਾਬ ਦੇ ਪੱਖੋਂ ਨਾਲਾਇਕ ਸਾਂ। ਇਹ ਨਾਲਾਇਕੀ ਮੈਨੂੰ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਨਾਕਾਮ ਰਹਿ ਜਾਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾਉਂਦੀ ਰਹੀ। 

ਖੁਦ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਵੀ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਹਿਸਾਬ ਫਿਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦਾ। ਇਸਦੀ ਕਮੀ ਹੁਣ ਤਕ ਮਹਿਸੂਸ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਆਖਿਰ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਖੱਬੀ ਸਿਆਸਤ ਕਾਰਨ ਅੰਡਰ ਗਰਾਊਂਡ ਹੋਣਾ ਪਿਆ। ਇਹ ਅਗਿਆਤਵਾਸ ਕੋਈ ਪਹਿਲੀ ਵੇਰਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਕੁੱਛੜ ਚੁੱਕਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਉਦੋਂ ਮੈਂ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਨ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਾਲੀ ਸੈਂਟਰਲ ਜੇਲ੍ਹ ਗਿਆ ਸਾਂ। ਮੇਰੀ ਦਾਦੀ ਅਤੇ ਚਾਚਾ ਵੀ ਨਾਲ ਸਨ। ਇਸ ਜੇਲ੍ਹ ਦੀ ਗੇਟ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਤੇ ਹੁਣ ਨਾਮਧਾਰੀ ਸਮਾਰਕ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਉਹ ਬੋਹੜ ਅਜੇ ਵੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਛਾਂ ਹੇਠਾਂ ਮੁਲਾਕਾਤੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਸੇ ਦੁਆਲੇ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਥੜਾ ਬਣਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਸੇ ਤੇ ਹੀ ਸਾਰੇ ਬੈਠਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਹੁਣ ਉਸ ਬੋਹਲ ਹੇਠਾਂ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਦੁਆਉਂਦੀ ਇੱਕ ਜੋਤ ਜਗਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਧੁੰਦਲੀਆਂ ਧੁੰਦਲੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਅਜੇ ਵੀ ਜ਼ਹਿਨ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਯਾਦ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਮੇਰਾ ਯਕੀਨ ਪੱਕਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਕਾਗਰਤਾ ਨਾਲ ਉਮਰ ਦੇ ਹਰ ਪੜਾਅ ਨੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਸਬੰਧੀ ਓਸ਼ੋ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਦੱਸਦਿਆਂ ਹਨ ਜਿਹੜੀਆਂ ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ। 

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਤੂਫ਼ਾਨ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਲੈ ਗਏ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਵੀ ਭੁਲਭੁਲਾ ਗਈਆਂ। ਅਜੇ ਵੀ ਕੁਝ ਕੁਝ ਯਾਦਾਂ ਵਿਚ ਬਚਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਪਿਤਾ ਜੀ ਅੰਡਰ ਗਰਾਊਂਡ ਹੋਏ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਮਸਾਂ ਦਸਾਂ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਇਸਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਇਸ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਕਦੇ ਇਥੇ ਨਹੀਂ ਪਰਤ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ। ਸ਼ਾਇਦ ਖਾਲਸਾ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਕੂਲ ਨਾਲ ਅਟੈਚਮੈਂਟ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। 

ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵੇਰਾਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਦੇਖਰੇਖ ਹੇਠਾਂ ਚੱਲਦੇ ਸਕੂਲੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਖਾਲਸਾ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਾਂ ਇੰਝ ਕਹਿ ਲਓ ਕਿ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਦਾਖਲਾ ਮਿਲਣ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ। ਇਹ ਵੀ ਇੱਕ ਦਿਲਚਸਪ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਵਿਸਥਾਰ ਫਿਰ ਕਦੇ ਸਹੀ। 

ਫਿਲਹਾਲ ਏਨਾ ਹੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਤਾਇਆ ਜੀ ਗਿਆਨੀ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਓਕਾੜਾ ਕਾਲਜ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਬੋਰਡ ਵਾਲੀ ਪੰਜਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦਾ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਇਮਤਿਹਾਨ ਦੁਆਇਆ ਜਿਸਦਾ ਸੈਂਟਰ ਕਰੀਮਪੁਰਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਖੁਲਦੇ ਖਾਲਸਾ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਕੂਲ ਦੀ ਹੀ ਕਿਸੇ ਦੂਜੀ ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਇਮਤਿਹਾਨ ਉੱਪਰਲੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਦੇ ਕਿਸੇ ਹਾਲ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਓਪਰੇ ਜਿਹੇ ਮਾਹੌਲ ਵਾਲੇ ਸਕੂਲ ਜਾ ਕੇ ਉਹ ਵੀ ਪਹਿਲਾ ਪੇਪਰ ਦੇਣ ਲਈ..ਮੇਰੀ ਤਬੀਅਤ ਘਰ ਜਿਹੀ ਗਈ। ਦਿਲ ਕੱਚ ਹੁੰਦਾ ਜਿਹਾ ਲੱਗੇ। ਮਾਰਚ ਮਹੀਨੇ ਵਾਲਾ ਮੌਸਮ ਸਰਦੀ ਗਰਮੀ ਰਲਿਆ ਮਿਲਿਆ ਜਿਹਾ ਸੀ। ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਥੁੜਨ ਲੱਗਿਆ ਹੀ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਟੀਚਰ ਮੈਡਮ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਮਝਿਆ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬਹਾਦਰ ਹੈਂ। ਇਮਤਿਹਾਨ ਤਾਂ ਗੱਲ ਈ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਸੰਤਰਾ ਛਿੱਲ ਕੇ ਵੀ ਖੁਆਇਆ ਤੇ ਮੇਰੀ ਤਬੀਅਤ ਠੀਕ ਹੋ ਗਈ। 

ਰਿਜ਼ਲਟ ਆਉਣ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਛੇਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਮੇਰੇ ਤਾਇਆ ਜੀ ਨੇ ਹੀ ਬੜੇ ਪਰਦੇ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ। ਦਾਖਲਾ ਹੋਣ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ। ਦਾਖਲੇ ਦੀਆਂ ਬਾਕੀ ਰਸਮਾਂ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਹੀ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ। ਤਾਇਆ ਜੀ ਦੀ ਉਸ ਸਕੂਲ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸਟਾਫ ਵੀ ਕਾਫੀ ਇਜ਼ਤ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਤਾਇਆ ਕੋਲੋਂ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਗਏ ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਹਰ ਥਾਂ ਹਰ ਮਹਿਕਮੇ ਵਿਚ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ। ਉਹਨਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਖੱਦਰ ਦਾ ਕੁੜਤਾ ਪਜਾਮਾ ਪਾਇਆ, ਖੱਦਰ ਦੀ ਪੱਗ ਬੰਨੀ ਅਤੇ ਲੰਮੀ ਖੁਲ੍ਹੀ ਦਾਹੜੀ ਆਖ਼ਿਰੀ ਸਾਹਾਂ ਤੀਕ ਰਹੀ। ਕਦ ਕਾਫੀ ਲੰਮਾ ਸੀ ਸੋ ਸਮੁੱਚੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਵੀ ਚੰਗੀ ਸੀ। ਕਿਤਾਬਾਂ ਦਾ ਗਿਆਨ ਵੀ ਕਾਫੀ ਸੀ ਅਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਗਈਆਂ ਵੀ। ਖੈਰ ਪਰਤਦੇ ਹਨ ਖਾਲਸਾ ਸਕੂਲ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਤੇ ਹੀ। 

ਇਸ ਖਾਲਸਾ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਕੂਲ ਦਾ ਗੇਟ ਹੁਣ ਵੀ ਸ਼ਾਹਪੁਰ ਰੋਡ ਤੇ ਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਇਸੇ ਹੀ ਥਾਂ ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ  ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਕਤ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕਲਾਸ ਦੀ ਲੋੜ ਜਿੰਨੀ ਏਨੀ ਕੁ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਮੈਂ ਇਥੇ ਸਿੱਖ ਲਈ ਕਿ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਬਾਕੀ ਵਿਸ਼ੇ ਵੀ ਛੇਤੀ ਹੀ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਏ ਪਰ ਹਿਸਾਬ ਦਾ ਡਰ ਅਤੇ ਝਾਕਾ ਫਿਰ ਵੀ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ। ਹਿਸਟਰੀ ਵੀ ਚੰਗੀ ਲੱਗਦੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵੀ ਪਰ ਹਿਸਾਬ ਵਾਲਾ ਬੁਖਾਰ ਨਾ ਉਤਰਦਾ। ਵਰਦੀ, ਕਿਤਾਬਾਂ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਬਸਤੇ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਚਾਅ ਜਿਹਾ ਵੀ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਸਕੂਲ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਣਾ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਰੋਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਆਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਕਾਰਨ ਬਥੇਰੀਆਂ ਦੁਸ਼ਮਣੀਆਂ ਵੀ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ ਖੁਦ ਛੱਡ ਕੇ ਆਉਂਦੇ। 

ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਕਲਾਸ ਦੇ ਇੰਚਾਰਜ ਮਾਸਟਰ ਦੇਵਰਾਜ ਕੋਲੋਂ ਸਾਰੀ ਕਲਾਸ ਨੂੰ ਹੀ ਬਹੁਤ ਕੁੱਟ ਪੈਂਦੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਯਾਦ ਹੈ ਉਸ ਮੋਟੇ ਡੰਡੇ ਦੀ ਮਾਰ ਪਰ ਉਹ ਮਾਸਟਰ ਪ੍ਰੇਮ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕਰਦਾ ਸੀ ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ। ਇਹੀ ਹਾਲ ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਸੀ।  ਡੰਡੇ ਖਾਣ ਵੇਲੇ ਸਾਹ ਸੁੱਕਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਜਦੋਂ ਅੱਧੀ ਛੁੱਟੀ ਮਗਰੋਂ ਦੁਬਾਰਾ ਪੀਰੀਅਡ ਲੱਗਣਾ ਤਾਂ ਲੱਸੀ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚ ਵੀ ਇਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਹੁੰਦੇ। ਲੱਸੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਵੀ ਪੀ ਲੈਂਦੇ। ਪਰ ਇਹ ਲੱਸੀ ਪੀ ਕੇ ਵੀ ਹਿਸਾਬ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ। ਮਾਸਟਰ ਦੇਵਰਾਜ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਓਂ ਲੱਸੀ ਪੀ ਕੇ ਵੀ ਉਦਾਸ ਜਿਹਾ ਕਿਓਂ ਹੈਂ? ਮੈਂਉੱਥੇ ਵੀ ਇਹੀ ਅੱਖ ਦਿੱਤਾ-ਜੀ ਲੱਸੀ ਪੀ ਕੇ ਵੀ ਹਿਸਾਬ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ? ਉਸਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ?ਮੈਂ ਹੱਸਦਿਆਂ ਹੱਸਦਿਆਂ ਅੱਖ ਦਿੱਤਾ ਜੀ ਉਹ ਤਾਂ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸਾਰੀ ਕöਲਾਸ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਗੱਲ ਆਈ ਗਈ ਹੋ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਡੰਡੇ ਖਾਨ ਵੇਲੇ ਸਾਰੀ ਕਲਾਸ ਨੂੰ ਮਾਸਟਰਜੀ ਨੇ ਖੁਦ ਅਕਰਨਾ ਤਾਂ ਮਮੇਰੀ ਵਾਰ ਆਉਣ ਤੇ ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਜਾਣਾ ਛੱਡ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਤੂੰ ਤਾਂ ਲੱਸੀ ਪੀ ਪੀ ਕੇ ਸਬਕ ਸਿੱਖਣਾ ਸਾਡੇ ਡੰਡੇ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸਿਖਾਉਣਾ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਗਰਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਆ ਗਈਆਂ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਛੁੱਟਿਆਮ ਮਗਰੋਂ ਮੈਂ ਕਦੇ ਉਸ ਸਕੂਲ ਨਾ ਜਾ ਸਕਿਆ। ਬਸ ਕੁਝ ਕੁ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਉਸ ਸਕੂਲ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਧਰੋਂ ਲੰਘਣਾ ਪਵੇ ਤਾਂ ਦਹਾਕਿਆਂ ਪੁਰਾਣੇ ਉਹ ਦਿਨ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਯਾਦ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਮਾਂ ਲੰਘਦਾ ਗਿਆ। ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਭੁੱਲ ਭੁਲਾ ਵੀ ਗਿਆ। 

ਦਹਾਕਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਹਿਸਾਬ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਪੜ੍ਹਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕੀਤਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਹੁਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ। ਫਾਰਮੂਲੇ ਤਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਏ ਪਰ ਹਿਸਾਬ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਚਲਦੀ ਇਕਨੋਮਿਕਸ ਦੀ ਸਮਝ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਚਮਤਕਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਹ ਗਿਆਨ ਸ਼ਾਇਦ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਉਲਝਣਾਂ ਨੇ ਸਿਖਾਇਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਅਖਬਾਰ ਲਈ ਸ਼ੇਅਰ ਬਾਜ਼ਾਰ ਦੇ ਕਾਲਮ ਵੀ ਲਿਖੇ। ਸ਼ੇਅਰਾਂ ਦੇ ਭਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਵਰਗੀਆਂ ਖਬਰਾਂ ਵੀ ਪਾਈਆਂ। ਲੋਕ ਸ਼ੇਅਰ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਲਾਹਾਂ ਵੀ ਕਰਦੇ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਇਹ ਸਮਝ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਕਿ ਬੇਰੋਜ਼ਗਾਰੀ ਕਿਓਂ ਵੱਧ ਰਹੀ ਹੈ? ਚੀਜ਼ਾਂ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਕਿਓਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ? ਨਿੱਤ ਵਰਤੋਂ ਦਿਨ ਵਸਤਾਂ ਤੇ ਛਪੇ MRP ਦੀਆਂ ਕੀ ਘੁੰਡੀਆਂ ਹਨ? ਹਿਸਾਬ ਵੱਲ ਦੋਬਾਰਾ ਦਿਲਚਸਪੀ ਜਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੋ ਚਾਰ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਫਿਰ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਜਿਹਾ ਬੜਾ ਕੁਝ ਯਾਦ ਆਇਆ। ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਪੋਸਟ ਵੱਖਰੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵੀ ਪਾਈ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹੋ ਇਥੇ ਕਲਿੱਕ ਕਰਕੇ। ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਹੁਰਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਣ ਸੁਣ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਹਿਸਾਬ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗਿਆ। ਇਹ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਕੌਣ ਹਨ ਇਸ ਬਾਰੇ ਤੁਸੀਂ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹੋ ਇਥੇ ਕਲਿਕ ਕਰਕੇ। ਕੁਝ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ ਕਿਸੇ ਵੱਖਰੀ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ। --ਰੈਕਟਰ ਕਥੂਰੀਆ//ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ

ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਦੀ ਚੋਣ ਅਤੇ ਡਾ. ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਪੰਧੇਰ 

ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਨਾਲ ਹੋਰ ਸਬੰਧਤ ਖਬਰਾਂ ਦੇਖਣ ਲਈ ਇਥੇ ਕਲਿੱਕ ਕਰੋ ਜੀ 

ਡਾ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਜੌਹਲ ਬਣੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਐਕਡਮੀ ਦੇ ਬਿਨਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਪ੍ਰਧਾਨ

ਧਰਮ ਅਤੇ ਨਾਸਤਿਕਤਾ ਦਰਮਿਆਨ ਰਾਬਤੇ ਵਾਂਗ ਹਨ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ

 ਜਲਦੀ ਹੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਵੀਂ ਪੁਸਤਕ 

ਲੁਧਿਆਣਾ: 27 ਦਸੰਬਰ 2021: (ਰੈਕਟਰ ਕਥੂਰੀਆ//ਕਾਰਤਿਕ ਸਿੰਘ//ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ)::

ਡੇੜ ਕੁ ਦਹਾਕਾ ਪਹਿਲਾਂ ਲੁਧਿਆਣਾ ਦੇ ਕਲਗੀਧਰ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਵਾਲੀ ਸੜਕ ਤੇ ਸਥਿਤ ਸਰਗੋਧਾ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਮਾਗਮ ਸੀ ਭਾਰਤ ਜਨ ਗਿਆਨ ਵਿਗਿਆਨ ਜੱਥਾ ਵੱਲੋਂ। ਵਿਸ਼ਾ ਸੀ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸੋਚ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਉਤਾਰਨ ਬਾਰੇ। ਅੱਜਕਲ ਆਮ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀਏ ਤਾਂ ਨਿੱਛ ਆਉਣ ਤੇ ਰੁਕਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ  ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਡਾਕਟਰੀ ਗਿਆਨ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਵੀ ਕਾਫੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਿੱਛ ਕਿਓਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਿੱਲੀ ਰਸਤਾ ਕੱਟ ਜਾਏ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਰੁਕਣ ਲਈ ਕਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਾਲੇ ਵੀ ਹੋਣਗੇ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਰਸਤਾ ਕੱਟਣ ਨਾਲ ਕੋਈ ਮੁਸੀਬਤ ਨਹੀਂ ਡਿੱਗਣ ਵਾਲੀ। ਫਿਰ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਬੜਾ ਕੁਝ ਆਏ ਦਿਨ ਵਾਪਰਦਾ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖਦਿਆਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਤੱਕ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸੋਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕੀ। ਖੱਬੀ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਡਾਕਟਰ ਅਰੁਣ ਮਿੱਤਰਾ ਹੁਰਾਂ ਦੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਸੰਚਾਲਿਤ ਭਾਰਤ ਜਨ ਗਿਆਨ ਵਿਗਿਆਨ ਜੱਥਾ ਇਸ ਸੋਚ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਨ ਕੁਝ ਕਰਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਸਰਗੋਧਾ ਸਕੂਲ ਵਾਲਾ ਸਮਾਗਮ ਵੀ ਇਸੇ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ ਹੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਸੀ। ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਹੁਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਹਿਸਾਬ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਦੀ ਦਿਲਚਸਪ ਵਿਆਖਿਆ ਇਸੇ ਸੋਚ ਨੂੰ ਪ੍ਰਫੁੱਲਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਹੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਸੀ। ਹਿਸਾਬ ਵਰਗੇ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਦਿਲਚਸਪ ਬਣਾ ਕੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਵੀ ਨਹੀਂ। 

ਪੰਜਾਬ ਸਕਰੀਨ ਦੀ ਟੀਮ ਮੀਡੀਆ ਕਵਰੇਜ ਲਈ ਉੱਥੇ ਗਈ ਸੀ। ਸਕੂਲ ਲੱਭਣ ਵਿਚ ਕੁਝ ਦੇਰ ਵੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਪੁੱਜੇ ਤਾਂ ਭਾਰਤ ਜਨ ਗਿਆਨ ਵਿਗਿਆਨ ਜੱਥਾ ਦੇ ਸਰਗਰਮ ਮੈਂਬਰ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਆਪਣਾ ਭਾਸ਼ਣ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵਿਸ਼ਾ ਛੋਹਿਆ ਸੀ ਹਿਸਾਬ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਨੁਕਤਿਆਂ ਬਾਰੇ। ਇਸ ਬਾਰੇ ਬੋਲਦਿਆਂ ਉਹਨਾਂ ਕਈ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸੀਆਂ ਜਿਹਨਾਂ ਲ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਹਿਸਾਬ ਵਰਗਾ ਦਿਲਚਸਪ ਅਤੇ ਸੌਖਾ ਵਿਸ਼ਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਬੱਚੇ ਸਾਹ ਰੋਕ ਕੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੁਣ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਬੜੀ ਹੀ ਦਿਲਚਸਪ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇ। ਕੁਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਇਹ ਭਾਸ਼ਣ ਹਿਸਾਬ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਬੜਾ ਰੌਚਿਕ ਬਣਾ ਕੇ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਿਸਾਬ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈਂਦਿਆਂ ਹੀ ਬੁਖਾਰ ਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਵੀ ਦਿਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਕਿ ਹਿਸਾਬ ਇਸ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਿੱਖ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਹਰਜ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। 

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਹਿਸਾਬ ਦੇ ਮਾਹਰ ਹੋਣਗੇ। ਇਹ ਨੈਸ਼ਨਲ ਐਵਾਰਡੀ ਅਧਿਆਪਕ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਨ ਜਿਹੜੇ ਮਾਇਆ ਨਗਰ ਵਾਲੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਵੀ ਬੜੀ ਸਫਲਤਾ ਨਾਲ ਚਲਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਅਧਿਆਪਕ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਵੀ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਵੀ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਪੂਰੀ ਦਲੀਲ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਉਹ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵੀ ਲਿਖ ਰਹੇ ਹਨ। ਹਾਲ ਹੀ ਵਿਛਕ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਲਿਖੀ ਕਿਤਾਬ ਰਿਲੀਜ਼ ਵੀ ਹੋਈ। 

ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਕਾਪੀ ਉਹਨਾਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਭੇਂਟ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਸਿੱਖੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਉੱਥੇ ਅਧਿਆਤਮ ਦਾ ਰੰਗ ਵੀ ਹੈ। ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਤੁਕਾਂ ਦੀ ਸਰਲ ਵਿਆਖਿਆ ਵੀ ਹੈ। ਸਿੱਖ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਕਾਲਜ ਨਾਲ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੋਣਾ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਏਨਾ ਗਿਆਨਵਾਨ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਪੁਸਤਕ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੜ੍ਹਨੀ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਨਾਸਤਿਕ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਖੜੋਤੇ ਦੇਖੀਏ ਤਾਂ ਉੱਠ ਜ਼ਰਾ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਇਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ  ਜੋੜਨ ਵਾਲੇ ਪੁਲ ਵਾਂਗ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵੀ ਉੱਥੇ ਹੀ ਵਿਚਰਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆ ਜਾਣਗੇ। ਸਮਾਜ ਦੇ ਭਲੇ ਲਈ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਵੀ ਹੈ। ਧਰਮ ਅਤੇ ਨਾਸਤਿਕਤਾ ਦਰਮਿਆਨ ਰਾਬਤੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਹਨ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ। ਹੁਣ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਨਵੀਂ ਪੁਸਤਕ ਵੀ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਚੌਗਿਰਦੇ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਬਾਰੇ ਵੀ ਉਹ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਲਿਆ ਰਹੇ ਹਨ। --ਰੈਕਟਰ ਕਥੂਰੀਆ

ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਹੁਰਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਇੱਕ ਹੋਰ ਲਿਖਤ ਪੜ੍ਹੋ ਇਥੇ ਕਲਿੱਕ ਕਰ ਕੇ 

ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਦੀ ਚੋਣ ਅਤੇ ਡਾ. ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਪੰਧੇਰ 

ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਨਾਲ ਹੋਰ ਸਬੰਧਤ ਖਬਰਾਂ ਦੇਖਣ ਲਈ ਇਥੇ ਕਲਿੱਕ ਕਰੋ ਜੀ 

ਡਾ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਜੌਹਲ ਬਣੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਐਕਡਮੀ ਦੇ ਬਿਨਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਪ੍ਰਧਾਨ

ਮੁਢਲੇ ਦੌਰ ਦੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਯਾਦ ਕਰਾਈ GCG ਦੇ ਪੋਸਟਰ ਮੇਕਿੰਗ ਮੁਕਾਬਲੇ ਨੇ

ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਾਇਆ ਗਿਆ ਕਾਲਜ ਦੇ ਲੋਕ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸ਼ਨ ਵਿਭਾਗ ਵੱਲੋਂ 

ਲੁਧਿਆਣਾ: 14 ਦਸੰਬਰ 2021: (ਅੰਮ੍ਰਿਤਪਾਲ ਸਿੰਘ//ਕਾਰਤਿਕਾ ਸਿੰਘ//ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ)::

ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ ਦਾ ਜ਼ਮਾਨਾ ਹੈ। ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ ਵਿੱਚ ਕਲਮ ਦੀ ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਹਿਮੀਅਤ ਹਾਸਲ ਹੈ। ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਨਾਲ ਤੋਪਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਮੋੜ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪੋਸਟਰ ਬਣਾਉਣਾ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਅਖਬਾਰੀ ਖੇਤਰ ਦੀ ਮੁਢਲੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਗਿਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲੇ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਜਦੋਂ ਗੁਪਤ ਵਿਚਰਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਅਖਬਾਰ ਦਾ ਵਰਕਾ  ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਲਿਖ ਕੇ ਕੰਧਾਂ ਤੇ ਚਿਪਕਾ ਦਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਸਦਾ ਰੂਪ, ਰੰਗ ਅਤੇ ਆਕਾਰ ਪੋਸਟਰ ਵਰਗਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀਆਂ ਅਖਬਾਰਾਂ ਸਾਈਕਲੋ ਸਟਾਈਲ ਹੋ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣ ਲੱਗੀਆਂ।  ਸਾਈਕਲੋ ਸਟਾਈਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਮਸ਼ੀਨ ਚੁੱਕ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਵੀ ਲੀਜੈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਆਪਣੇ ਟਿਕਾਣੇ ਬੜੀ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਬਦਲ ਲਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਹਨਾਂ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਨਵੇਂ ਰਕਰੂਟਾਂ ਦੀ ਪਰਖ ਲਈ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਪੋਸਟਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਉੱਤੇ ਲਾਉਣ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਲਗਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਕਠਿਨ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਹੱਥ ਆਏ ਬਿਨਾ ਪੋਸਟਰਾਂ ਨੂੰ ਕੰਧਾਂ ਤੇ ਚਿਪਕਾ ਕੇ ਛੂਮੰਤ੍ਰ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾ। ਉਹਨਾਂ ਵੇਲਿਆਂ ਵਿਚ ਗੁਪਤ ਵਿਚਰਦਿਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਵਰਕਰਾਂ ਨੂੰ ਪਰਖਦੀਆਂ ਸਨ। ਨਵੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੇ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਣ ਤੇ ਵੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨਾਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੇ ਆਕਰਸ਼ਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਛਪੇ ਰੰਗੀਨ ਪੋਸਟਰ ਕੰਧਾਂ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ।  

ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਮ ਅਤੇ ਗੁਪਤ ਛਪਦੇ ਪੋਸਟਰਾਂ ਦੀ ਛਪਾਈ ਵੀ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਏ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਈ ਕਈ ਸਫ਼ਿਆਂ ਦੀ ਅਖਬਾਰ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਈ ਕਈ ਹਜ਼ਾਰ ਛਾਪਣ ਵਾਲਿਆਂ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਵੀ ਆਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ ਜਿਹੜੀਆਂ ਅਖਬਾਰ ਨੂੰ ਛਾਪ ਕੇ, ਅਖਬਾਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵਰਕੇ ਤਹਿ ਲਗਾ ਕੇ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਿਣ ਕੇ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਇਸ ਸਾਰੇ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਮੁੱਢ ਤਕਨੀਕੀ ਪੱਖੋਂ ਪੋਸਟਰ ਬਣਾਉਣ ਨਾਲ ਹੀ ਆਰੰਭ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਅਖਬਾਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਈ ਪੋਸਟਰਾਂ ਦਾ ਸੰਕਲਨ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਰੱਖਦਿਆਂ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿੱਚ ਲੜਕੀਆਂ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੋਸਟਰ ਮੇਕਿੰਗ ਦੇ ਆਰਟ ਨੂੰ ਵੀ ਬੜੇ ਹੀ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪੋਸਟਰ ਛੋਟੀਆਂ ਅਖਬਾਰਾਂ ਹੀ ਤਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਕੋਈ ਵੀ ਸਕੈਂਡਲ ਜਦੋਂ ਲੋਕਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਉਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪੋਸਟਰ ਛਪਵਾ ਕੇ ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਕੰਧਾਂ ਤੇ ਚਿਪਕਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤੜਕਸਾਰ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਅੱਗ ਵਾਂਗ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਫੇਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। 

ਸਰਕਾਰ ਵਿਰੋਧੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੁਣ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪੋਸਟਰ ਸਰਕਾਰੀ ਇਮਾਰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਤੇ ਲਾ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਅਦਾਲਤਾਂ ਅਤੇ ਥਾਣਿਆਂ ਦੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਾਤੋਰਾਤ ਛਾਪੇ ਗਏ ਇਹ ਪੋਸਟਰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਅਖਬਾਰ ਵਾਂਗ ਤਰੱਥਲੀ ਪਾਉਣ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। 

ਲੁਧਿਆਣਾ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਲੜਕੀਆਂ ਦਾ ਸਰਕਾਰੀ ਕਾਲਜ। ਇਹ ਕਾਲਜ 1943 ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਤ ਹੋਇਆ ਅਤੇ 1953 ਵਿੱਚ ਇਹ ਕਾਲਜ ਮੌਜੂਦਾ ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ। ਹੁਣ ਜੀ ਸੀ ਜੀ ਅਰਥਾਤ ਗੌਰਮਿੰਟ ਗਰਲਜ਼ ਕਾਲਜ ਦਾ ਬਹੁਤ ਨਾਮ ਹੈ। ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਵਿਰੋਧੀ ਦਿਵਸ ਦੇ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਇਸੇ ਕਾਲਜ ਦੇ ਲੋਕ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਵਿਭਾਗ ਵੱਲੋਂ ਪੋਸਟਰ ਮੇਕਿੰਗ ਦਾ  ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ। ਇਸ ਸਮਾਗਮ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਕਿਰਪਾਲ ਕੌਰ, ਲੋਕ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਮੁਖੀ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਬਲਜੀਤ ਕੌਰ ਅਤੇ ਸ੍ਰੀ ਦਿਨੇਸ਼ ਸ਼ਾਰਦਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਵਿਰੋਧੀ ਥੀਮ ਨੂੰ ਰਚਨਾਤਮਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਇਹਨਾਂ ਪੋਸਟਰਾਂ ਰਹਿਣ ਸਾਬਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਪੋਸਟਰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਵੱਡੇ ਮੀਡੀਆ ਵਾਂਗ ਕਿਸ ਵੀ ਘੁਟਾਲੇ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਕਰਨ ਵਿਚ ਮੋਹਰੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹਨ। 

ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੇ ਜਨਮ ਵੇਲਿਆਂ ਦੇ ਸਾਥੀ ਰਹੇ ਇਹਨਾਂ ਪੋਸਟਰਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕਲਾ ਦਾ ਇਹ ਤਜਰਬਾ ਬਿਲਕੁਲ ਖਾਸ ਸੀ? ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਅਤੀਤ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਸੀ ਇਹ। ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਉਣ ਵਰਗਾ ਸੀ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ। ਵਰਤਮਾਨ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਕਬੂਲ ਕਰਦੀ ਕਲਾ ਸੀ ਇਹ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੁਢਲੇ ਦੌਰ ਦੀ ਅਖਬਾਰ ਨਵੀਸੀ ਯਾਦ ਕਰਾਈ GCG ਦੇ ਇਸ ਪੋਸਟਰ ਮੇਕਿੰਗ ਮੁਕਾਬਲੇ ਨੇ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਇੱਕ ਯਾਦਗਾਰੀ ਆਯੋਜਨ ਹੋ ਨਿੱਬੜਿਆ। 

ਫਾਈਨ ਆਰਟਸ ਵਿਭਾਗ ਤੋਂ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਅਤੇ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਅਮਿਤਾ ਸਹਿਗਲ ਨੇ ਜੱਜਾਂ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਪਹਿਲਾ, ਸ਼ਰਨਦੀਪ  ਕੌਰ ਨੇ ਦੂਜਾ , ਟਵਿੰਕਲ ਨੇ ਤੀਜਾ ਇਨਾਮ ਅਤੇ ਦੀਪਿਕਾ ਨੇ ਕੰਸੋਲੇਸ਼ਨ ਇਨਾਮ ਜਿੱਤਿਆ। ਲੋਕ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸ਼ਨ ਵਿਸ਼ੇ ਦੀਆਂ ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ- ਇਸ਼ਪ੍ਰੀਤ ਕੋਰ, ਸਰਗੁਨ, ਅਸ਼ਮੀਤ ਕੋਰ, ਮਨਵੀਰ ਕੋਰ, ਗੁਰਪ੍ਰਿਆ, ਕਰੁਨਾ ਅਤੇ ਈਵਾ ਅਰੋੜਾ ਨੇ ਇਸ ਈਵੈਂਟ ਨੂੰ ਸਫਲ ਬਨਾਉਣ ਵਿਚ  ਵਿਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਕਿਰਪਾਲ ਕੌਰ ਅਤੇ ਲੋਕ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸ਼ਨ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਮੁਖੀ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਬਲਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਈ ਦਿੱਤੀ।

ਅਲਵਿਦਾ ! ਡਾ. ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦੁਸਾਂਝ -ਅਮਰਜੀਤ ਟਾਂਡਾ

14th December 2021 at 08:52 AM

 ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ-ਅੱਜ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਦਸਤਪੰਜਾ ਲੜਾ ਕੇ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ 

ਡਾਕਟਰ ਐਸ ਐਸ ਦੋਸਾਂਝ ਹੁਰਾਂ ਦੇ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣੇ ਮੌਕੇ ਦਿਲ ਉਦਾਸ ਹੈ।  ਹਰ ਪਾਸੇ ਸੋਗ ਦੀ ਲਹਿਰ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਕੋਲੋਂ ਪੜ੍ਹੇ ਹੋਏ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੀ ਉਦਾਸ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਕੋਲੋਂ ਗੂੜ੍ਹੇ ਹੋਏ ਮਿੱਤਰ ਵੀ ਸੋਗ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਸਿਆਸੀ ਪ੍ਰਤੀਬੱਧਤਾ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਕਿਵੇਂ ਨਾਲੋਂ ਨਾਲ ਚੱਲਦਿਆਂ ਵੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਕੀਰਤਨ ਰਹਿਣ ਵੀ ਸਮਝਾਇਆ ਤੇ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਰਾਹੀਂ ਵੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਛੋੜੇ ਮੌਕੇ ਡਾ. ਅਮਰਜੀਤ ਟਾਂਡਾ ਹੁਰਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾ ਲਿਖੀ ਹੈ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ ਭਿੱਜੀ ਹੋਈ ਰਚਨਾ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੂੰ ਤਾਜ਼ਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੌਰ ਦਾ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਯਾਦ ਕਰਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਲਓ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਵੀ ਭੇਜੋ-ਰੈਕਟਰ ਕਥੂਰੀਆ 

 ਡਾ.ਅਮਰਜੀਤ ਟਾਂਡਾ ਹੁਰਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਡਾ. ਦੋਸਾਂਝ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ  

14th December 2021 at 06:09 AM

ਅਜੇ ਆਪਾਂ 

ਕੁਝ ਕੁ ਹਫ਼ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਤਾਂ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ

ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਬਾਰੇ ਤੇ 

ਤੁਹਾਡੀ ਸਿਹਤ ਬਾਰੇ 

ਤੁਸੀਂ ਕਿਹਾ ਸੀ 

ਕਿਸਾਨ ਘੋਲ ਬਾਰੇ ਹੌਸਲੇ ਵਾਲਾ ਲਿਖੋ 

ਤੇ ਸਿਹਤ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਸੀ    

"ਅੱਜ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਦਸਤਪੰਜਾ ਲੜਾ ਕੇ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ"  

ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ 

ਯਕੀਨ ਜਿਹਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ 

ਕਿ ਏਡੇ ਹੌਸਲੇ ਵਾਲਾ ਇਨਸਾਨ ਵੀ ਰਾਤ ਬਰਾਤੇ ਆਪਣੇ 

ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਛੱਡ  

ਕਿਤੇ ਜਾ ਛੁਪ ਸਕਦਾ ਹੈ  

ਪੰਜਾਬ ਖੇਤੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਚ 

ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ 1970-71 ਤੋਂ

ਤੱਕਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸਾਂ 

ਤੇਜ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ

ਇਕ ਹੱਥ ਪਿੰਟ ਦੀ ਜੇਬ ਚ 

ਪਾ ਕੇ ਲੰਘ ਜਾਣਾ ਮੇਰੀ ਸਤਿ ਸਰੀ ਅਕਾਲ ਦਾ ਜੁਆਬ ਦੇ ਕੇ

ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਸਾਹਿੱਤ ਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਸ਼ੰਗਾਰਿਆ  

ਸੰਪਾਦਕੀ ਕੀਤੀ 

ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ 

ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿੱਤ ਅਕਾਡਮੀ ਨਾਲ ੨ ਟੋਰੀ 

ਤੇ ਪਾਉਟਾ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਕਰ ਅਧਿਆਪਕ ਮੰਗਾਂ ਲਈ ਜੂਝਦੇ ਰਹੇ 

ਕਦੇ ਥਕਾਵਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਖੀ 

ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਟੋਰ ਚ

ਲੋਕ ਲਹਿਰਾਂ ਉਸਾਰੀਆਂ 

ਜੂਝਦੇ ਰਹੇ 

ਸਿਆਸੀ ਸਲਾਹਕਾਰ ਰਹੇ 

ਸਲਾਹਾਂ ਦਿਤੀਆਂ ਤੇ 

ਅਹੁਦਿਆਂ ਨੂੰ ਨਕਾਰਿਆ  

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਤੇ 

ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਬਾਰੇ ਸੱਚ ਦੀ ਖੋਜ ਮੈਂ 1972-73 ਚ ਹੀ ਪੜ੍ਹ ਲਈ ਸੀ

ਹੇਮ ਜਯੋਤੀ ਚ ਲਿਖਿਆ 

ਤੇ ਪੰਥ ਦੇ ਦਾਵੇਦਾਰ ਛਾਪਿਆ  

ਪੰਜਾਬ ਖੇਤੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ  ਕਿਸਾਨ ਮੇਲਿਆਂ ਚ ਸਾਹਿੱਤ ਵੰਡਿਆ 

ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰਵੱਈਏ ਬਾਰੇ ਰੋਸ ਵੀ ਕਰਦੇ ਰਹੇ  

ਲਹੂ ਭਿੱਜੇ ਬੋਲਾਂ ਚ ਵੀ ਭਿੱਜੇ ਰਹੇ ਤੇ ਆਪਾਂ ਪਾਸ਼, ਦਰਦ 

ਤੇ ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਭਾਜੀ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਨਿੱਕੀਆਂ 2 ਸਾਹਿਤਕ ਗੋਸ਼ਟੀਆਂ ਵੀ ਨਕੋਦਰ ਕੀਤੀਆਂ   

ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਯੁੱਧਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਆ ਕੇ ਹਿੱਸਾ ਬਣਦੇ 

ਭਾਸ਼ਣ ਤੇ ਹੌਸਲਾ ਦਿੰਦੇ 

ਜਾਣ ਲੱਗਿਆਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ  

ਜੀਵਨ ਸਾਥਣ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੁਸਾਂਝ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾ ਦੱਸਿਆ  

ਇਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਸਾਂਝ ਵਿਖਾਈ 

ਦੋ ਸਾਂਝਾਂ ਵਿੱਚ!  

ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਬੇਟੇ ਜਸਮੀਤ ਨੂੰ ਵੀ 

ਨਾ ਦੱਸ ਕੇ ਗਏ 

ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਚੱਲਿਆ ਹਾਂ?

ਉਹ ਕਿਹੜਾ ਏਡਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕੰਮ ਸੀ 

ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਰਨਗੇ ਤਾਂ ਵਾਪਸ ਵੀ ਨਾ ਪਰਤੇ 

ਓਦਣ ਦੇ ਦਾਦੇ ਨੂੰ ਪੋਤਾ ਤੇ ਪੋਤੀ  

ਖੇਡਣ ਲਈ ਉਡੀਕ ਰਹੇ ਹਨ 

ਏਦਾਂ ਦਾ ਕਿਹੜਾ ਦੋਸਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ

ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਦੀ ਨੇਮ ਪਲੇਟ ਵੀ 

ਨਾਲ ਹੀ ਪੁੱਟ ਕੇ ਲੈ ਜਾਵੇ 

ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਵੀ ਪੂੰਝ ਜਾਵੇ   

ਤੁਸੀਂ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਡਾ ਸਾਹਿਬ 

ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੰਝੂਆਂ ਚ  

ਭਿੱਜੇ ਛੱਡ ਕੇ ਆਪ ਟੁਰ ਜਾਣਾ

ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ    

ਅਲਵਿਦਾ ! ਡਾ ਸਾਹਿਬ  

                   -ਡਾ. ਅਮਰਜੀਤ ਟਾਂਡਾ

ਡਾਕਟਰ ਐਸ ਐਸ ਦੋਸਾਂਝ ਹੁਰਾਂ ਦੀ ਯਾਦਗਾਰੀ ਪਰਿਵਾਰਿਕ ਤਸਵੀਰ 
ਅਦਾਰਾ ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਟੀਮ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਅਰਪਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ 

ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦਾ ਯੁੱਗ-ਪੁਰਸ਼ ਸੀ--ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ

 13 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ ਬਰਸੀ ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼//ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਸਿਵੀਆ

ਪਮਾਲ (ਲੁਧਿਆਣਾ): 12 ਦਸੰਬਰ 2021: (ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਸਿਵੀਆ)::

ਪੰਜਾਬੀ-ਕਾਵਿ ਵਿੱਚੋਂ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਕਲਾ ਦਾ ਇੱਕ ਅਪਣਾ ਹੀ ਨਿਵੇਕਲਾ ਸਥਾਨ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਨੇ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਪੂਰੀ ਇਖਲਾਕੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ 'ਤੇ ਖਾਨਦਾਨੀ ਪਹਿਰਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਇਆਂ ਪੂਰੀ ਪੁਖਤਗੀ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ਼ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਦਿਸ਼ਾ-ਨਿਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਭਲੀਭਾਂਤ ਸੰਭਾਲਕੇ ਰੱਖੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪੁਰਾਤਨ ਇਤਿਹਾਸ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਭਗਤੀ-ਮਾਰਗ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਇਸ਼ਕ-ਮਜ਼ਾਜੀ ਦੇ ਕਿਸਿਆਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਦੇਸ਼-ਭਗਤੀ ਵਰਗੇ ਅਨੇਕਾਂ ਰੰਗਾਂ ਨਾਲ਼ ਸਰਸ਼ਾਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ-ਗਾਇਕੀ ਦਾ ਇੱਕ ਖ਼ਾਸ ਜੋਸ਼ੀਲਾ ਅੰਦਾਜ਼ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੇ ਸਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਬਲਕਿ ਗਾਇਕ ਹੀ ਸਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ ’ਤੇ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸੰਗੀਤਕ ਸਾਜ਼ ਤੋਂ ਗਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਇਸ ਦਾ ਜਨਮ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਜ਼ਰਖੇਜ਼ ਮਾਲਵੇ ਦੀ ਧਰਤੀ ’ਤੇ ਹੋਇਆ। ਇੱਥੇ ਉੱਚੀ ਅਤੇ ਲਚਕਦਾਰ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਛੰਦ-ਬੱਧ ਕਵਿਤਾ ਗਾਉਣ ਨੂੰ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਆਖਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਆਦਮੀ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਲਿਖਦਾ ਜਾਂ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਕਵੀਸ਼ਰ ਆਖਦੇ ਹਨ।ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਆਮ ਤੌਰ ’ਤੇ ਮੇਲਿਆਂ, ਦੀਵਾਨਾ, ਵਿਆਹਾਂ ਅਤੇ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਗਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਨੂੰ ਜੋੜੀ ਦੇ ਰੂਪ ’ਚ ਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਵੀ ਪਮਾਲ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਲੁਧਿਆਣਾ, ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਚੱਲੇਗਾ ਤਾਂ ਦੋ ਗੁਰਸਿੱਖ ਚਿਹਰੇ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣਗੇ ਉਹ ਹਨ: ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ਼ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਫਰਜੰਦ ਸਿਰਮੌਰ ਢਾਡੀ ਰਛਪਾਲ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ਼।

ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ ਦਾ ਜਨਮ 30 ਜੁਲਾਈ, 1930 ਨੂੰ ਲੁਧਿਆਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਲਹਿੰਦੇ ਪਾਸੇ ਵਸੇ ਪਿੰਡ ਪਮਾਲ਼ ਵਿਖੇ ਪਿਤਾ ਸ੍ਰ: ਬਚਨ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਸੰਤ ਕੌਰ ਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ। ਸ੍ਰ: ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਅਪਣੇ ਚਾਰ ਭਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਸਨ। ਆਪ ਸਕੂਲੀ ਵਿੱਦਿਆ ਸਿਰਫ਼ ਪੰਜ ਜਮਾਤਾਂ ਤੱਕ ਹੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਸਕੇ, ਪਰ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਮਾਤਾ ਸਰਦਾਰਨੀ ਸੰਤ ਕੌਰ ਜੀ ਨੇ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਸਾਧੂ-ਸੰਤਾਂ ਅਤੇ ਗੁਰੂਆਂ-ਪੀਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਖੀਆਂ ਸੁਣਾ ਕੇ ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪੰਜਾਬੀ ਕਿਸਾਕਾਰੀ ਦਾ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਜਾਗ ਲਗਾਇਆ ਕਿ ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ ਇੱਕ ਝਰਨੇ ਵਾਂਗੂੰ ਫੁੱਟਣ ਲੱਗ ਪਈ। 'ਹੋਣਹਾਰ ਬਿਰਵਾਨ ਕੇ ਹੋਤ ਚੀਕਨੇ ਪਾਤ'-ਇਹ ਕਹਾਵਤ ਸ੍ਰ: ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ਼ ਤੇ ਬਿਲਕੁੱਲ ਫਿੱਟ ਬੈਠਦੀ ਹੈ। ਸੋਨੇ 'ਤੇ ਸੁਹਾਗੇ ਵਾਲ਼ੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਇਹ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਵੀ ਗਾਉਂਦੇ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ਼ ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਿਤਾ-ਪੁਰਖੀ ਗਾਇਕੀ ਨੇ ਇੱਕ ਬੀਜ ਦੇ ਅੰਕੁਰ ਦਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਦੀ ਗਾਇਕੀ ਦੇ ਬੂਟੇ ਨੇ ਆਪ-ਮੁਹਾਰੇ ਪੰਖੜੀਆਂ ਕੱਢ ਲਈਆਂ ਸਨ ਜਿਸ ਦੀ ਸੁਚੱਜੀ ਦੇਖ-ਰੇਖ ਲਈ ਸ੍ਰ: ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ਼ ਜੀ ਨੇ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਅਪਣੇ ਗੁਆਂਢੀ ਪਿੰਡ ਬੱਦੋਵਾਲ ਦੇ ਨਾਮਵਰ ਕਵੀਸ਼ਰ ਸ੍ਰ: ਅਜਾਇਬ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਉਸਤਾਦ ਧਾਰਨ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਵੀ ਗਾਉਣ ਲੱਗ ਪਏ।

ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ ਹੁਰਾਂ ਦੀ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦਾ ਇੱਕ ਸੰਖੇਪ ਜਿਹਾ ਰੂਪ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਵੀਡੀਓ ਵਿਚ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ 

ਸ੍ਰ: ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ ਅਪਣੀ ਸਿਰਫ਼ 15 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਅਪਣੇ ਉਸਤਾਦ ਸ੍ਰ: ਅਜਾਇਬ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਦੁਆਰਾ ਰਚਿਤ ਰਮਾਇਣ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੁਣਾਈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੁਣਕੇ ਉਹ ਦੰਗ ਰਹਿ ਗਏ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਮਾਲ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਅਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਵਲਵਲਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਉਮਡ ਰਹੀ ਅਥਾਹ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਕੋਰੜੇ, ਦਵੱਈਏ, ਦੋਹਰੇ, ਬੈਂਤ, ਕਲੀ, ਡਿਉਢੇ, ਢਾਈਏ, ਕਾਫੀ, ਦੋਤਾਰਾ, ਜੰਗਲ਼ਾ, ਝੋਕ, ਟਰਲ, ਰੁਬਾਈ ਅਤੇ ਦੁੱਖ-ਹਰਨ ਛੰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਦਬੋਚਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਆਪ ਜੀ ਪਾਸ ਅਪਣੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਲੜੀਵਾਰ ਕਵੀਸ਼ਰੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤਾਂ ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਅਪਣੇ ਹੀ ਪਿੰਡ ਦੇ ਦੋ ਸੁਰੀਲੇ ਬੋਲਾਂ ਵਾਲ਼ੇ ਪਾਸ਼ੂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਸ੍ਰ: ਗੁਰਦੇਵ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਸ੍ਰ: ਸਾਧੂ ਸਿੰਘ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਅਪਣਾ ਪਮਾਲ਼ ਵਾਲ਼ਾ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਜੱਥਾ ਬਣਾ ਲਿਆ। ਇਹ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਕਲਾ ਦਾ ਇੱਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਦੌਰ ਸੀ ਜਦੋਂ ਸਰੋਤੇ ਕਵੀਸ਼ਰਾਂ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਲਾਊਡ ਸਪੀਕਰ ਦੇ ਅਖਾੜੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਬਹਿ ਕੇ ਇੱਕ-ਮਨ ਇੱਕ-ਚਿੱਤ ਹੋ ਕੇ ਬੜੀ ਸ਼ਰਧਾ ਪੂਰਵਕ ਸੁਣਦੇ ਸਨ। ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਜਦੋਂ ਅਪਣਾ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਜੱਥਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੇਲ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨਾਮਵਰ ਕਵੀਸ਼ਰ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਪਾਰਸ (ਰਾਮੂੰਵਾਲੀਆ) ਅਤੇ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧਵਾਂ ਦੇ ਢਾਡੀ ਜੱਥੇ ਨੇ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਨੇਹਰੀ ਲਿਆਂਦੀ ਪਈ ਸੀ ਅਤੇ ਦੋਆਬੇ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਜੋਗਾ ਸਿੰਘ ਜੋਗੀ ਜੀ ਦਾ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਜੱਥਾ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਸੀ। ਅਪਣੀ ਦਮਦਾਰ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਅਤੇ ਸੁਰੀਲੇ ਜੱਥੇ ਦੇ ਸਦਕਾ ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਅਪਣਾ ਵਿਲੱਖਣ ਮੁਕਾਮ ਬਣਾ ਲਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਐੱਚ.ਐੱਮ.ਵੀ. (ਹਿਜ਼ ਮਾਸਟਰਜ਼ ਵਾਇਸ/ਕੁੱਤਾ ਮਾਰਕਾ) ਤੋਂ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕਲਾਕਾਰ ਹੋਣਾ ਅਪਣੇ-ਆਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ ਨੇ ਐੱਚ.ਐੱਮ.ਵੀ. ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ, ਪੂਰਨ ਭਗਤ, ਸੱਸੀ-ਪੁੰਨੂੰ, ਸੋਹਣੀ-ਮਹੀਂਵਾਲ, ਮਿਰਜ਼ਾ-ਸਹਿਬਾਂ ਅਤੇ ਹੀਰ ਰਾਂਝੇ ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਵਾ ਕੇ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅਪਣੇ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਜੱਥੇ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਤਹਿਲਕਾ ਮਚਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।

ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ਼ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ, ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼-ਭਗਤੀ (ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ) ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਗਾਉਣ ਦਾ ਮਾਣ ਹਾਸਿਲ ਹੈ। ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਜੱਥੇ ਨੇ ਜਲੰਧਰ ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਤੋਂ ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰ ਅਪਣੀ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦੀ ਕਲਾ ਦਾ ਲੋਹਾ ਮਨਵਾਇਆ ਹੈ। ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀਕਲਾ ਸਮੇਂ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਪਿੰਡ ਫੱਲੇਵਾਲ ਦੇ ਸ੍ਰ: ਬੰਤਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਬੇਟੀ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਜੀ ਨਾਲ ਹੋਈ। ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਘਰ ਚਾਰ ਬੇਟੀਆਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬੇਟੇ (ਅੱਜ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਢਾਡੀ ਸ੍ਰ: ਰਛਪਾਲ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ਼) ਨੇ ਜਨਮ ਲਿਆ।

ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ਼ ਜੀ ਨੇ ਕਈ ਮਹਾ-ਕਾਵਿ ਵੀ ਲਿਖਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਦੀ ਝੋਲ਼ੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਅਪਣੀ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਦੇ ਘੇਰੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਪਰ ਕਈ ਖੋਜ ਪੱਤਰਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਥੀਸਿਜ਼ ਲਿਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਪੰਜਾਬ ਦਿਆਂ ਮੇਲਿਆਂ, ਤੀਰਥ ਅਸਥਾਨਾਂ ਅਤੇ ਵਿਆਹ-ਸ਼ਾਦੀਆਂ 'ਤੇ ਕੋਈ ਚਾਰ ਦਹਾਕੇ ਅਪਣੀ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਸੁਰਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਫਿਜ਼ਾ ਵਿੱਚ ਬਿਖੇਰਦਾ ਹੋਇਆ ਇਹ ਮਾਣ-ਮੱਤਾ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ ਮਿਤੀ 13 ਦਸੰਬਰ, 1988 ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਖੋਸਾ ਪਾਂਡੋ (ਮੋਗਾ)ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਦਿਨ ਨਗਰ-ਕੀਰਤਨ ਵਿੱਚ ਅਪਣੇ ਕਵੀਸ਼ਰੀ-ਜੱਥੇ ਨਾਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਿਭਾਅ ਕੇ ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਅੱਠ ਵਜੇ ਅਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਪਾਸ਼ੂ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ਼ 35 ਸਾਲ ਦਾ ਲੰਬਾ ਅਰਸਾ ਸਾਥ ਨਿਭਾ ਕੇ ਅਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਕਲਾ ਦੇ ਸ਼ੁਦਾਈ ਸਮੂਹ ਸਰੋਤਾ-ਜਨ ਨੂੰ ਆਖਰੀ ਗੁਰ-ਫਤਹਿ ਗੁਜ਼ਾਰ ਕੇ ਨੂਰਾਨੀ ਜੋਤ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਹਮਲੀਨ ਹੋ ਗਏ।

ਰਛਪਾਲ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ ਸਾਹਿਬ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਪਮਾਲ਼ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਇਕਲੌਤੇ  ਸਪੁੱਤਰ ਹਨ ਜੋ ਢਾਡੀ ਕਲਾ ਦੀ ਛੰਦਾਬੰਦੀ ਵਾਲ਼ੀ ਪੁਰਾਤਨ ਪਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਕੋਨੇ-ਕੋਨੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਪਹੁੰਚਾ ਰਹੇ ਹਨ। 

ਸ਼ੰਭੂ ਬਾਰਡਰ 'ਤੇ 2022 ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਕੈਲੰਡਰ ਲੋਕ-ਅਰਪਣ

12th December 2021 at 04:57 PM

ਲੇਖਕਾਂ ਤੇ ਰੰਗਕਰਮੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਕਿਸਾਨ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਦਾ ਭਰਵਾਂ ਸਵਾਗਤ 

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ: 12 ਦਸੰਬਰ 2021: (ਕਰਮ ਵਕੀਲ//ਕਾਰਤਿਕਾ ਸਿੰਘ//ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ):: 

ਭਵਿੱਖ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਸਿਰਜਣ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਸੰਵਾਰਨ ਵਾਲੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਕਾਫ਼ਿਲਾ ਜਦੋਂ ਦਿੱਲੀ ਜਿੱਤ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਵੱਲ ਮੁੜਿਆ ਤਾਂ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਅਣਗਿਣਤ ਥਾਂਵਾਂ ਤੇ ਇਸ ਕਾਫ਼ਿਲੇ ਦਾ ਸੁਆਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਸ਼ੰਭੂ ਬਾਰਡਰ ਤੇ ਵੀ ਜਾਹੋ ਜਲਾਲ ਦੇਖਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਇਹ ਉਹੀ ਥਾਂ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਵੱਖਵਾਦੀਆਂ ਨੇ ਆਕਾਸ਼ਵਾਣੀ ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਮੋਹਨਲਾਲ ਮਨਚੰਦਾ ਨੂੰ ਕਤਲ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਵਿੱਚ ਦੋਹੀਂ ਪਾਸੀਂ ਸੁੱਟੇ ਸਨ।  ਅੱਜ ਉਸੇ ਥਾਂ ਇਕਜੁੱਟਤਾ ਅਤੇ ਸਾਂਝੀਵਾਲਤਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਵਾਲੇ ਕਿਰਤੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਜਿੱਤ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਸੁਆਗਤ ਲਈ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ, ਕਲਾਕਾਰ ਅਤੇ ਰੰਗਕਰਮੀ ਵੀ ਪੁੱਜੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਫਿਰਕੂ ਅਤੇ ਫਾਸ਼ੀ ਅਨਸਰਾਂ ਨੂੰ ਸਖਤ ਟੱਕਰ ਦੇ ਕੇ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਇਹ ਲੋਕ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ ਲਿਖ ਕੇ ਆਏ ਸਨ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਦਿੱਲੀ ਜਿੱਤ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਆਏ ਸਨ।  

ਕਿਸਾਨ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਇਤਿਹਾਸਕ ਜਿੱਤ ਦਰਜ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਘਰ ਵਾਪਸੀ ਲਈ ਮੁੜ ਰਹੀਆਂ ਕਿਸਾਨ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ, ਰੰਗਕਰਮੀਆਂ ਅਤੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਰਾਜਪੁਰਾ ਵਿਖੇ ਨਿੱਘਾ ਸੁਆਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਕੇਂਦਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਸਭਾ (ਰਜਿ.), ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਲੇਖਕ ਸੰਘ ਅਤੇ ਇੰਡੀਅਨ ਪੀਪਲਜ਼ ਥੀਏਟਰ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ (ਇਪਟਾ) ਦੇ ਲੇਖਕਾਂ ਅਤੇ ਰੰਗਕਰਮੀਆਂ ਨੇ ਸੰਘਰਸ਼ਸ਼ੀਲ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਅਕਾਸ਼ ਗੂੰਜਾਊ ਨਾਹਰਿਆਂ ਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਵਰਖਾ ਕਰਕੇ ਸੁਆਗਤ ਕੀਤਾ। ਕੇਂਦਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਸਭਾ (ਰਜਿ.) ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦਰਸ਼ਨ ਬੁੱਟਰ, ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਸਿਰਸਾ, ਸੀਨੀ. ਮੀਤ ਪ੍ਰਧਾਨ ਡਾ. ਜੋਗਾ ਸਿੰਘ, ਖੇਤੀ ਮਾਹਿਰ ਡਾ. ਸੁਖਪਾਲ ਸਿੰਘ, ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਲੇਖਕ ਸੰਘ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਡਾ. ਗੁਰਮੇਲ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਇਪਟਾ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੰਜੀਵਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 50 ਲੇਖਕ, ਰੰਗਕਰਮੀ ਅਤੇ ਕਲਾਕਾਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਸੁਆਗਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੇਖਕਾਂ ਵਿੱਚ ਕਰਮ ਸਿੰਘ ਵਕੀਲ, ਇੰਦਰਜੀਤ ਰੂਪੋਵਾਲੀ, ਬਲਕਾਰ ਸਿੱਧੂ, ਕੰਵਲਨੈਣ ਸਿੰਘ ਸੇਖੋਂ, ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਦੀਪ, ਬਲਵਿੰਦਰ ਸੰਧੂ, ਜੈਨੇਂਦਰ ਚੌਹਾਨ, ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ, ਕਿਰਪਾਲ ਸਿੰਘ ਹੀਰਾ, ਬਲਵਿੰਦਰ ਚਹਿਲ, ਪ੍ਰੋ. ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਜੱਸ, ਡਾ. ਵੀਰਪਾਲ ਕੌਰ, ਡਾ. ਮਲਕੀਤ ਕੌਰ, ਬਲਦੇਵ ਸਪਤਰਿਸ਼ੀ, ਵਿੱਕੀ ਮਹੇਸ਼ਵਰੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋ. ਸੰਦੀਪ ਕੌਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। 

ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਕਾਫ਼ਲਾ ਸ਼ਾਮੀਂ ਚਾਰ ਵਜੇ ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਜਦੋਂ ਸੰਭੂ ਬੈਰੀਅਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਇਕੱਠ ਨੇ ਕਿਸਾਨ ਨੇਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਹਾਰਾਂ ਨਾਲ ਲੱਦ ਦਿੱਤਾ। ਕਿਸਾਨ ਮਜ਼ਦੂਰ ਏਕਤਾ ਦੇ ਨਾਹਰੇ ਅਤੇ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਤਣੇ ਹੋਏ ਮੁੱਕੇ ਇੱਕ ਅਜਬ ਨਜ਼ਾਰਾ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਕੇਂਦਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਸਭਾ (ਰਜਿ.), ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਲੇਖਕ ਸੰਘ ਅਤੇ ਇਪਟਾ ਦੇ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਲੇਖਕ ਸੰਘ ਵੱਲੋਂ ਛਪਵਾਇਆ ਗਿਆ ਕਿਸਾਨ ਅੰਦੋਲਨ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ 2022 ਦਾ ਕੈਲੰਡਰ ਲੋਕ-ਅਰਪਣ ਕੀਤਾ। ਬਹੁਤ ਹੀ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤੀ ਨਾਲ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਇਹ ਕੈਲੰਡਰ ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਭੇਂਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਥਾਂ ਥਾਂ ਉੱਪਰ ਧਾਰਮਿਕ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਚਾਹ ਅਤੇ ਸਮੋਸਿਆਂ ਦੇ ਲੰਗਰ ਲਗਾਏ ਗਏ ਸਨ। ਮੁਸਲਿਮ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੇ ਲੰਗਰ ਲਗਾ ਕੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਏਕਤਾ ਦਾ ਸਬੂਤ ਦਿੱਤਾ।

ਕਿਸਾਨ ਅੰਦੋਲਨ ਨੂੰ ਕਿਰਤੀਆਂ ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਜਿੱਤ ਕਰਾਰ ਦਿੰਦਿਆਂ ਡਾ. ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਸਿਰਸਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅਜੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਇਹ ਕਾਰਪੋਰੇਟਸ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਭਾਰਤੀ ਕਿਸਾਨ-ਮਜ਼ਦੂਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪੜਾਅ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਿਸਾਨ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਆਵਾਮ ਦੀ ਸਰਗਰਮ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਨਾਲ ਫਤਹਿ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਡਾ. ਸਿਰਸਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਅੰਦੋਲਨ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਲਈ ਵੱਡੇ ਅਤੇ ਦੂਰਗਾਮੀ ਸਬਕ ਲੈ ਕੇ ਸਫਲਤਾ ਦੀ ਪੌੜੀ ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੈ। ਕੇਂਦਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਸਭਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦਰਸ਼ਨ ਬੁੱਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕੇਂਦਰੀ ਸਭਾ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਹਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਹਿਸਾ ਪਾਉਂਦੀ ਰਹੇਗੀ।

ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਫ਼ਲਕ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ‘ਅੱਠਵੇ ਰੰਗ ਦੀ ਤਲਾਸ਼’ ਰਿਲੀਜ਼

 ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਮਾਗਮ

ਲੁਧਿਆਣਾ: 1 ਦਸੰਬਰ 2021: (ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ ਬਿਊਰੋ)::

ਹਿੰਦੀ, ਉਰਦੂ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੁਹਾਰਤ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀ ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਫ਼ਲਕ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਹੈ ਆਪਣੀ ਨਵੀਂ ਪੁਸਤਕ ਲੈ ਕੇ। ਕੁਝ ਨਿਰਮਾਤਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਫ਼ਲਕ ਦੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਅਤੇ ਰਚਨਾਵਾਂ ਤੇ ਛੋਟੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵੀ ਸਰਗਰਮ ਹਨ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਰਸਮੀ ਸੂਚਨਾ ਜਲਦੀ ਹੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਵੇਗੀ। ਫਿਲਹਾਲ ਅੱਜ ਦੀ ਖਬਰ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ ਬਾਰੇ ਹੈ। 

ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ ਪੰਜਾਬ ਵੱਲੋਂ ‘ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਹ’ ਦੇ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਵਿਦਾਇਗੀ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਿੰਦੀ ਕਵਿੱਤਰੀ ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਫ਼ਲਕ ਦੇ ਨਿਵੇਕਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ‘ਅੱਠਵੇਂ ਰੰਗ ਦੀ ਤਲਾਸ਼’ ਦਾ ਲੋਕ ਅਰਪਣ ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਪੰਜਾਬੀ ਆਲੋਚਕ ਡਾ: ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਸਮਾਗਮ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਡਾ.ਸੁਰਜੀਤ ਲੀਅ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਹਿਮਾਨ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਨਿੰਦਰ ਘੁਨਿਆਣਵੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ, ਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਉਰਦੂ ਸਾਹਿਤ ਦੀਆਂ ਕਈ ਨਾਮਵਰ ਹਸਤੀਆਂ ਦੇ ਕਰ-ਕਮਲਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪੰਨ ਹੋਇਆ। 

ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ ਦੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਕਰਮਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਫ਼ਲਕ ਦੀ ਇਸ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦਿਆਂ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਚਨਾਤਮਕ ਬਣੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਫ਼ਲਕ ਨੇ ਇਸ ਪਲ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕਦੇ ਨਾ ਭੁੱਲਣ ਜੋਗ ਪਲ ਦੱਸਿਆ। ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਇਕ ਅਮਰ ਨੂਰੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ’ਤੇ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਏ। ਇਸ ਮੌਕੇ ਹੋਰਨਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਓਮਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਗਾਸੋ, ਦੀਪਕ ਜਲੰਧਰੀ, ਸਰਦਾਰ ਪੰਛੀ, ਸਤਨਾਮ ਸਿੰਘ, ਵੀਰਪਾਲ ਕੌਰ ਆਦਿ ਸਮੇਤ ਕਈ ਉੱਘੇ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹਾਜ਼ਰ ਸਨ।

ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲਣ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਲਹਿਰ

30th November 2021 at 6:52 PM

ਲੋਕ ਵਿਰਾਸਤ ਅਕਾਦਮੀ ਵੱਲੋਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸਤਿਕਾਰ

ਲੁਧਿਆਣਾ: 30 ਨਵੰਬਰ 2021: (ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ ਬਿਊਰੋ)::

ਲੁਧਿਆਣਾ ਵੱਸਦੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸੰਗੀਤ ਮਾਰਤੰਡ ਪ੍ਰੋਃ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਇਸ ਸਾਲ ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣ ਤੇ ਲੋਕ ਵਿਰਾਸਤ ਅਕਾਦਮੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵੱਲੋਂ ਇਸ ਦੇ ਚੇਅਰਮੈਨ ਪ੍ਰੋਃ ਗੁਰਭਜਨ ਗਿੱਲ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕਾਂ ਸਃ ਡੀ ਐੱਮ ਸਿੰਘ, ਤ੍ਰੈਲੋਚਨ ਲੋਚੀ, ਮਨਜਿੰਦਰ ਧਨੋਆ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਕਲਚਰਲ ਸੋਸਾਇਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਰਵਿੰਦਰ ਰੰਗੂਵਾਲ ਨੇ ਪ੍ਰੋਃ ਕਰਕਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ  ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਹਾਰਾਂ ਤੇ ਗੁਲਦਸਤਿਆਂ ਸਮੇਤ ਦੋਸ਼ਾਲਾ ਪਹਿਨਾ ਕੇ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ। 

ਪ੍ਰੋਃ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਸਰੀਰਕ ਤਕਲੀਫ਼ ਅਤੇ ਵਡੇਰੀ ਉਮਰ ਕਾਰਨ ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਖਿਤਾਬ ਲੈਣ ਲਈ ਦਿੱਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾ ਸਕੇ। ਪ੍ਰੋਃ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਜਨਮ 1928 ਵਿੱਚ ਲਾਹੌਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਘੁੰਮਣ ਕੇ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਆਪ ਨੇ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਮੁੱਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਭਾਈ ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ, ਭਾਈ ਸੁੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕਸੂਰ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਤਬਲਾ ਵਾਦਕ ਭਾਈ ਦਲੀਪ ਸਿੰਘ , ਬਲਵੰਤ ਰਾਏ ਜਸਵਾਲ ਅਤੇ ਉਸਤਾਦ ਜਸਵੰਤ ਭੰਵਰਾ ਜੀ ਤੋਂ ਵੀ ਆਪ ਨੇ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸੰਗੀਤ ਸਿੱਖਿਆ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕੀਤੀ।

ਅਦੁੱਤੀ ਗੁਰਮਤਿ ਸੰਗੀਤ ਸੰਮੇਲਨ ਜਵੱਦੀ ਕਲਾਂ (ਲੁਧਿਆਣਾ) ਵਿੱਚ ਆਪ ਨੇ ਉਸਤਾਦ ਜਸਵੰਤ ਭੰਵਰਾ ਅਤੇ  ਸ੍ਵ. ਬੀਬੀ ਜਸਬੀਰ ਕੌਰ ਖਾਲਸਾ ਦੇ ਨਾਲ ਵੱਡੀ ਧਿਰ ਬਣ ਕੇ 1991 ਚ ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਸੁੱਚਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਨਿਰਧਾਰਤ ਰਾਗਾਂ ਵਾਲੀ ਕੀਰਤਨ ਲਹਿਰ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ।

ਸੰਗੀਤ ਅਧਿਆਪਨ ਦਾ ਕਾਰਜ ਆਪ ਨੇ ਮਾਲਵਾ ਸੈਂਟਰਲ ਕਾਲਿਜ ਆਫ਼ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ ਲੁਧਿਆਣਾ ਤੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਗਰਲਜ਼ ਕਾਲਿਜ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿੱਚ ਮੁਖੀ ਸੰਗੀਤ ਵਿਭਾਗ ਵਜੋਂ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਵਕਤ ਵੀ ਆਪ ਗੁਰਮਤਿ ਸੰਗੀਤ ਅਕਾਦਮੀ ਸ਼੍ਰੀ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਹਨ।

ਆਪ ਵੱਲੋਂ ਗੁਰਮਤਿ ਸੰਗੀਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਪੰਜ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਗੁਰਵਾਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਦਵਾਨ ਪ੍ਰੋਃ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿੰਘ ਪਟਿਆਲਾ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਲਮ ਅਜਮਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਵੇਲੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਅਧੀਨ ਹਨ। ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿੱਤ ਅਕਾਡਮੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਦੇ ਜੀਵਨ ਮੈਂਬਰ ਪ੍ਰੋਃ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਹਿੱਤਕ ਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਬੱਚਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਸਾਡੇ ਘਰ ਆ ਕੇ ਆਦਰ ਕਰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਿਆ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰੋਃ ਗੁਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਨੂੰ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਿੰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਕਰੋ ਕਿ ਮੈ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਅਧੂਰੇ ਪ੍ਰਾਜੈਕਟ ਨਿਰਵਿਘਨ ਸੰਪੂਰਨ ਕਰ ਸਕਾਂ।

ਸਃ ਡੀ ਐੱਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪ੍ਰੋਃ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਕੌਮੀ ਅਮਾਨਤ ਵਰਗੀ ਵਡਮੁੱਲੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਹਨ ਜੋ ਏਨੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਨਿਮਰਤਾ ਦੇ ਪੁੰਜ ਹਨ।

ਸੁਰਿੰਦਰ ਗਿੱਲ ਜੈਪਾਲ ਸਮੇਤ ਹੋਰ ਲੇਖਕ ਲੇਖਿਕਾਵਾਂ ਵੀ ਸਰਗਰਮ ਰਹੇ ਰੈਲੀ ਵਿੱਚ

 ਅੰਦੋਲਨ, ਜਿੱਤ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਨਾਲ  ਚੱਲੀ ਪੁਸਤਕ ਚਰਚਾ  

ਲੁਧਿਆਣਾ: 28 ਨਵੰਬਰ 2021: (ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ ਟੀਮ)::

ਕਈ ਲੇਖਕ ਲੇਖਿਕਾਵਾਂ ਵੀ ਇਸ ਮੌਕੇ ਮੌਜੂਦ ਸਨ। ਇਸਤਰੀ ਸੰਗਠਨਾਂ ਅਤੇ ਲੋਕ ਪੱਖੀ ਸਮਾਗਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਸਰਗਰਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਲੇਖਿਕਾ ਸੁਰਿੰਦਰ ਗਿੱਲ ਜੈਪਾਲ ਵੀ ਇਸ ਮੌਕੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਰਗਰਮ ਨਜ਼ਰ ਆਏ। ਸਿਆਸੀ ਰੈਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਪਣੱਤ ਅਤੇ ਜਜ਼ਬਾਤ ਵੀ ਮਾਅਨੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਇਹ ਹੱਲ ਮੈਡਮ ਸੁਰਿੰਦਰ ਜੈਪਾਲ ਦੀ ਭੱਜ ਨੱਠ ਤੋਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ। 

ਉਹਨਾਂ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ "ਇੱਕ ਸਫ਼ਾ ਮੇਰਾ ਵੀ" ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕੁ ਕਾਪੀਆਂ ਵੀ ਇਕੱਠ ਵਿੱਚ ਆਏ ਲੇਖਕਾਂ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਭੇਂਟ ਕੀਤੀਆਂ। ਕਿਸਾਨ ਅੰਦੋਲਨ ਦੀ ਜਿੱਤ ਵੱਲ ਵਧੇ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਿਆਂ ਉਹਨਾਂ ਲੱਡੂ ਵੀ ਵੰਡੇ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪੁਸਤਕ ਦੀਆਂ ਕਾਪੀਆਂ ਵੀ ਕੁਝ ਕੁ ਲੇਖਕਾਂ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਕਿਓਂਕਿ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਸੰਖਿਆ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੀਮਿਤ ਜਿਹੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਕਾਪੀ ਉਹਨਾਂ ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਲਈ ਵੀ ਭੇਂਟ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਰੈਲੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਿਆਸੀ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਹਿਤਿਕ ਮਾਹੌਲ ਵੀ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਮਾਹੌਲ ਨੂੰ ਉਸਾਰਨ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਜਗਮੋਹਨ ਸਿੰਘ, ਮਹੀਪਾਲ ਸਾਥੀ, ਰਮੇਸ਼ ਰਤਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੀ ਸਗਰਮ ਰਹੇ। ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਜਗਮੋਹਨ ਹੁਰਾਂ ਨੇ ਯਾਦ ਦੁਆਇਆ ਕਿ ਅੱਜ 1924 ਵਾਲੇ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਲੱਭ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਫਿਰ ਪਤਾ ਲੱਗੇਗਾ ਕਿ  ਉਸਨੇ 24 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਿੰਨਾ ਵੱਡਾ ਕਾਰਜ ਨੇਪਰੇ ਚਾੜ੍ਹ  ਲਿਆ ਸੀ। ਸੀਨੀਅਰ ਪੱਤਰਕਾਰ ਕਾਮਰੇਡ ਰਮੇਸ਼ ਕੌਸ਼ਲ ਅਤੇ ਸਤੀਸ਼ ਸਚਦੇਵਾ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦਿਆਂ ਗਿਲਦਿਆਂ ਕਿਸਾਨ ਅੰਦੋਲਨ ਵਾਲੀ ਜਿੱਤ ਦੀਆਂ ਖਬਰਾਂ ਜੋਸ਼ੋ ਖਰੋਸ਼ ਨਾਲ ਸੁਣਦੇ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਰਹੇ। 

ਲੇਖਿਕਾ ਸੁਰਿੰਦਰ ਗਿੱਲ ਜੈਪਾਲ ਹੁਰਾਂ ਦੀ ਕਿਤਾਬ "ਇੱਕ ਸਫ਼ਾ ਮੇਰਾ ਵੀ" ਦੀ ਸਾਹਿਤਿਕ ਚਰਚਾ ਵੱਖਰੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵੀ ਜਲਦੀ ਹੀ ਕੀਤੀ ਜਾਏਗੀ। ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚਲੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਜ਼ਮੀਨੀ ਹਕੀਕਤਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੇਲਿਹਾਜ਼ ਹੋ ਕੇ। ਸਿਆਸੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਬੇਨਕਾਬ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਬੜੀ ਹੀ ਬੇਬਾਕੀ ਨਾਲ ਪਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੱਭਿਅਕ ਰਹਿੰਦਿਆਂ। ਕਾਰਪੋਰੇਟੀ ਕਲਚਰ ਦੇ ਸਿੱਟੇ ਵੱਜੋਂ ਫੈਲੇ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਦਾ ਵੀ ਲੇਖਿਕਾ ਨੇ ਗੰਭੀਰ ਨੋਟਿਸ ਲਿਆ ਹੈ। ਫਿਲਹਾਲ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਸਿਰਫ ਇੱਕੋ ਕਵਿਤਾ ਦੀਆਂ ਸਿਰਫ ਚਾਰ ਕੁ  ਸਤਰਾਂ ਜੋ ਵਿੰਡੋ ਟੂ ਦ ਵਰਲਡ ਵਾਂਗ ਦਿਖਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ਮੈਡਮ ਸੁਰਿੰਦਰ ਗਿੱਲ ਜੈਪਾਲ ਹੁਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਪਕੜੀ ਹੋਈ ਕਲਮ ਦੀ ਇੱਕ ਝਲਕ। 

ਬੋਤਲਾਂ  'ਚ  ਬੰਦ ਪੰਜ-ਆਬ ਰੋ ਪਿਆ!                                                                                                   ਦੁੱਖੜਾ ਤਾਂ ਦੱਸ, ਤੇਰਾ ਕੀ ਖੋ ਗਿਆ?

                              ਛੰਨਾਂ ਢਾਰਿਆਂ ਦੇ ਸੰਘ ਸੁੱਕੇ!                                                                                                                      ਅੱਖੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅਥਰੂ ਮੁੱਕੇ! 

                           ਨੀਲਾ ਨੀਰ ਤਾਂ ਸੁਪਨਾ ਹੋਇਆ!                                                                                                                 ਇਸ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਕੀਹਨੇ ਕੋਹਿਆ?

                            ਲਹੂ ਤੋਂ ਮਹਿੰਗਾ ਨੀਰ ਵੇਖ ਕੇ!                                                                                                                  ਸੰਦਲੀ ਜਿਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਖ਼ਾਬ ਰੋ ਪਿਆ                                                                                                      ਬੋਤਲਾਂ  'ਚ  ਬੰਦ ਪੰਜ-ਆਬ ਰੋ ਪਿਆ!   

(ਪੁਸਤਕ  ਇੱਕ ਸਫ਼ਾ ਮੇਰਾ ਵੀ ਵਿੱਚੋਂ )

ਰੈਲੀ ਵਿੱਚ ਗੈਰ ਰਸਮੀ ਪੁਸਤਕ ਮੇਲਾ ਵੀ ਸੀ

ਸਿਹਤ ਦੀ ਖਰਾਬੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਡਟੇ ਹੋਏ ਸਨ ਬਜ਼ੁਰਗ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿੰਘ ਦਰਦੀ 

ਲੁਧਿਆਣਾ: 28 ਨਵੰਬਰ 2021: (ਰੈਕਟਰ ਕਥੂਰੀਆ//ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ ਟੀਮ):: 

ਜੇ ਲੁਧਿਆਣਾ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਗਿੱਲ ਰੋਡ ਵਾਲੇ ਪਾਸਿਓਂ ਦਾਣਾ ਮੰਡੀ ਵਿੱਚ ਹੋ ਰਹੀ ਰੈਲੀ ਵਾਲੇ ਪੰਡਾਲ ਵੱਲ ਤੁਰੀਏ ਤਾਂ ਮਾਹੌਲ ਬਿਲਕੁਲ ਮੇਲੇ ਵਰਗਾ ਸੀ। ਤੜਕਸਾਰ ਸਵੇਰ ਸਵੇਰੇ ਦੂਰ ਦੁਰਾਡਿਓਂ ਤੁਰੇ ਲੋਕ ਆਪੋ ਆਪਣੀਆਂ ਬਸਾਂ, ਮਿੰਨੀ ਬਸਾਂ ਅਤੇ ਟੈਂਪੂ ਟਰਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਉਤਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਫੁੱਟਪਾਥ ਤੇ ਬਣੀਆਂ ਚਾਹ ਵਾਲਿਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਅਤੇ ਰੇਹੜੀਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਅੱਜ ਵਾਹ ਵਾਹ ਚੱਲ ਪਿਆ ਸੀ। ਸੋਚ ਰਹੇ ਸਨ ਅਜਿਹੀ ਰੈਲੀ ਤਾਂ ਰੋਜ਼ ਹੋਵੇ। 

ਥੋਹੜਾ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਤੁਰੀਏ ਤਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਾਲੇ ਸਟਾਲ ਸਜੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਵੱਖ ਵੱਖ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੋਂ, ਵੱਖ ਸੰਗਠਨਾਂ ਤੋਂ ਪਰ ਸੋਚ ਇੱਕੋ ਹੀ ਸੀ। ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਚੇਤਨਾ ਜਗਾਉਣੀ। ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਵਾਲੀ ਹਿੰਮਤ ਪੈਦਾ ਕਰਨੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟ ਖਸੁੱਟ ਅਤੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨਾ। ਸਟਾਲਾਂ ਦੀ ਲਾਈਨ ਇਸ ਵਾਰ ਕਾਫੀ ਲੰਮੀ ਸੀ। ਭੀੜ ਵੀ ਕਾਫੀ ਸੀ। ਫੋਟੋ ਲੈਣ ਲਈ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਹਟਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਵੀ ਕਰਨੀ ਪਈ। 

ਇਹ ਇਕੱਠ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਲੋਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਾਲਾ ਗੈਰ ਰਸਮੀ ਪੁਸਤਕ ਮੇਲਾ ਵੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੂੰਜੀਵਾਦੀ ਢੰਗ ਤਰੀਕੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਸ਼ੋਸ਼ੇਬਾਜ਼ੀ ਸੀ ਪਰ ਪੁਸਤਕ ਪ੍ਰੇਮੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲ ਵੀ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵੀ ਖਰੀਦ ਕੇ ਭੇਂਟ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। 

ਜਾਗ੍ਰਤੀ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਦੇ ਪੋਸਟਰ ਵੀ ਕਾਫੀ ਵਿਕੇ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਧਰਮਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵੀ ਸਨ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵੀ। ਸਾਹਿਤ ਵੀ ਸੀ ਅਤੇ ਚਲੰਤ ਮਾਮਲਿਆਂ ਤੇ ਚਰਚਾ ਕਰਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿਚ। ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਕੁ ਕਿਤਾਬਾਂ ਸਸਤੀਆਂ ਵੀ ਸਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਕੁ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਵੀ ਸਨ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਆਏ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕੁਝ ਨ ਕੁਝ ਜ਼ਰੂਰ ਖਰੀਦਿਆ। ਸ਼ਰਾਬਾਂ ਦੀਆਂ ਬੋਤਲਾਂ ਅਤੇ ਮਠਿਆਈਆਂ ਦੇ ਡੱਬੇ ਗਿਫਟ ਕਰਨ ਦੀ ਥਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀਆਂ ਸੌਗਾਤਾਂ ਲਈਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਲਈ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਵੀ ਹੈ। ਸੰਗਰਾਮ ਐਵੇਂ ਨਹੀਂ ਅਡੋਲ ਰਹਿੰਦੇ। ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਇਹਨਾਂ ਸੰਗਰਾਮਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਨਵੇਂ ਜੋੜਿਆਂ ਨੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾਲ ਤਸਵੀਰਾਂ ਖਿਚਵਾਈਆਂ। ਆਪਣੇ ਕੁੱਛੜ ਚੁੱਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹੱਥ ਵੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪਕੜਾ ਕੇ ਫੋਟੋ ਖਿਚਵਾਈਆਂ। ਜਦ ਇਹ ਬੱਚੇ ਵੱਡੇ ਹੋਣਗੇ ਇਹ ਤਸਵੀਰਾਂ ਅੱਜ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਦੁਆਉਣ ਇਹਨਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ। 

ਇਹਨਾਂ ਸਟਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬਜ਼ੁਰਗ ਲੇਖਕ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿੰਘ ਦਰਦੀ ਹੁਰਾਂ ਦਾ ਸਟਾਲ ਵੀ ਸੀ। ਉਹ ਤਕਰੀਬਨ ਹਰ ਅਜਿਹੇ ਆਯੋਜਨ ਵਿੱਚ ਪੁੱਜਦੇ ਹਨ।  ਲੋਕਪੱਖੀ ਇਕੱਠ ਦੀ ਥਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਭਵਨ ਹੋਵੇ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਥਾਂ। ਉਹ ਹਰ ਵਾਰ ਚੜ੍ਹਦੀਕਲਾ ਵਿਚ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਇਸ  ਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਕੁਝ ਢਿੱਲੀ ਨਜ਼ਰ ਆਈ ਤਾਂ ਚਿੰਤਾ ਜਿਹੀ ਹੋਈ। ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮੱਸਿਆ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਸਿਹਤ ਦੀ ਪਰ ਛੇਤੀ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ। ਆਪਾਂ ਅਜੇ ਸਟਰਗਲ ਕਰਨੀ ਹੈ -ਲੋਕ ਯੁੱਧ ਜਿੱਤਣੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਆਪਣੇ ਪਸੰਦ ਕੋਈ ਕਿਤਾਬ ਕੋਈ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋ ਤਾਂਕਿ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚੀ ਜਾ ਸਕੇ। ਉਹਨਾਂ ਮਾਰਕਸਵਾਦ ਦੀ ਯਾਦ ਦੁਆਉਂਦਿਆਂ  ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਚੁੱਕ ਲਈ ਜਿਸ ਤੇ ਕਾਰਲ ਮਾਰਕਸ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਸੀ। ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਯੋਧਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਦਾਲ ਰੋਟੀ ਲਈ ਵੀ ਕਦੇ ਅਜਿਹਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਿਹੜਾ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਮੇਲ ਨਾ ਖਾਂਦਾ ਹੋਵੇ। ਦਾਲ ਰੋਟੀ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਇਸ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਮਾਰਕਸਵਾਦ ਦੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵੰਡੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਕਲਮ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕੀਰਤਨ ਨੂੰ ਘਰ ਘਰ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਵਿਚ ਯੋਗਦਾਨ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। 

ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਫਿਰ ਜ਼ਫਰਨਾਮਾ ਲਿਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦੈ

 28 ਵਾਲੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਰੈਲੀ ਵਿਚ ਗੂੰਜਿਆ ਰਸੂਲਪੁਰ ਦਾ ਜੱਥਾ

ਲੁਧਿਆਣਾ: 28  ਨਵੰਬਰ 2021: (ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ ਟੀਮ)::

ਖੱਬੀਆਂ ਟਰੇਡ ਯੂਨੀਅਨਾਂ ਦੀ 28 ਵਾਲੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਰੈਲੀ ਅੱਜ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ੋ ਖਰੋਸ਼ ਨਾਲ ਲੁਧਿਆਣਾ ਦੇ ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੇ ਸਿਨੇਮਾ ਹਾਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਰਹੇ ਅਰੋੜਾ ਪੈਲੇਸ ਦੇ ਪਿਛੇ ਸਥਿਤ ਦਾਣਾ ਮੰਡੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ। ਰਸੂਲਪੁਰ ਦਾ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਜੱਥਾ ਅੱਜ ਆਰੰਭਿਕ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਛਾ ਗਿਆ। 

ਸੁਰ ਅਤੇ ਹੇਕ ਕਮਾਲ ਦੀ ਸੀ। ਮੌਜੂਦਾ ਦੌਰ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦਾ ਕਾਵਿਕ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਦਿਆਂ ਜੱਥੇ ਦਾ ਗੀਤ ਬੜੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਾਲ ਸੁਣਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਤਰ ਸੀ: ਦਿੱਲੀ ਨੂੰਫਿਰ ਜ਼ਫਰਨਾਮਾ ਫਿਰ ਲਿਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦੈ। ਸਰੋਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਗੀਤ ਆਖਿਰ ਤੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸੁਣਿਆ ਗਿਆ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਨਾਮਾਂ ਦੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੀ ਲੈ ਆਂਦੀ। ਗੀਤ ਮੁੱਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਲੋਕ ਇਸ ਜੱਥੇ ਲਈ ਇਨਾਮ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਰਹੇ। ਇਸ ਸਿਆਸੀ ਰੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਕਲਾ ਨੇ ਆਪਣਾ ਬਹੁਤ ਰੰਗ ਬੰਨਿਆ। ਇਸ ਰੰਗ ਨੂੰ ਬੰਨਣ ਵਿੱਚ ਇਪਟਾ ਮੋਗਾ ਦੀ ਟੀਮ ਵੀ ਸਰਗਰਮ ਰਹੀ। 

ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਹੁਰਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਇੱਕ ਹੋਰ ਲਿਖਤ ਪੜ੍ਹੋ ਇਥੇ ਕਲਿੱਕ ਕਰ ਕੇ 

ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਦੀ ਚੋਣ ਅਤੇ ਡਾ. ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਪੰਧੇਰ 

ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਨਾਲ ਹੋਰ ਸਬੰਧਤ ਖਬਰਾਂ ਦੇਖਣ ਲਈ ਇਥੇ ਕਲਿੱਕ ਕਰੋ ਜੀ 

ਡਾ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਜੌਹਲ ਬਣੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਐਕਡਮੀ ਦੇ ਬਿਨਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਪ੍ਰਧਾਨ

ਲੜਕੀਆਂ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਕਾਲਜ ਵਿਖੇ ਮਨਾਇਆ ਗਿਆ 'ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂਹ'

 ਪੋ੍ਫੈਸਰ ਇੰਦਰਪਾਲ ਸਿੰਘ ਸਨ ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨ 

ਲੁਧਿਆਣਾ: 27 ਨਵੰਬਰ 2021 (ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ ਬਿਊਰੋ)::

ਸਰਕਾਰੀ ਕਾਲਜ ਲੜਕੀਆਂ, ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿਖੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ, ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਭਾਗ ਵੱਲੋ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਪ੍ਫੁੱਲਤ ਕਰਨ ਲਈ 'ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂਹ' ਮਨਾਇਆ ਗਿਆ | ਜਿਸ ਤਹਿਤ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਸਰ ਰਹੀ  ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪ੍ਤੀ ਸੁਚੇਤ ਅਤੇ ਮਹੱਤਤਾ ਤੋਂ ਜਾਣ¨ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਪੇਪਰ ਰੀਡਿੰਗ  ਅਤੇ ਕਵਿਤਾ ਉਚਾਰਨ ਮੁਕਾਬਲੇ ਕਰਵਾਏ ਗਏ ਤਾਂ ਜੋ ਅਜੋਕੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਨਿੱਘ ਨੂੰ ਮਾਣ ਸਕਣ। ਪੋ੍ਫੈਸਰ ਇੰਦਰਪਾਲ ਸਿੰਘ, ਜੋ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ  ਭਾਸ਼ਾ ਪਾਸਾਰ ਭਾਈਚਾਰਾ ਫਾਉਂਨਡੇਸ਼ਨ (ਕੈਨੇਡਾ) ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਨੇ ਬਤੌਰ ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਮੁਕਾਬਲਿਆਂ ਦੇ ਨਿਰਨਾਇਕ ਵਜੋਂ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਪੇਪਰ ਰੀਡਿੰਗ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ ਮਨਵੀਰ ਕੌਰ, ਜਸਪੀ੍ਤ ਕੌਰ ਅਤੇ ਨੀਸ਼ਾ ਨੇ ਕ੍ਮਵਾਰ ਪਹਿਲਾ, ਦੂਜਾ ਅਤੇ ਤੀਜਾ ਸਥਾਨ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾ ਉਚਾਰਨ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ ਦਮਨਪੀ੍ਤ ਕੌਰ, ਮਨਵੀਰ ਕੌਰ, ਮੁਸਕਾਨ ਸ਼ਰਮਾ ਕ੍ਮਵਾਰ ਪਹਿਲਾ ਦੂਜਾ ਅਤੇ ਤੀਜਾ ਸਥਾਨ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ। ਕਾਲਜ ਦੀ ਵਾਈਸ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸ਼ੀ੍ਮਤੀ ਕਿਰਪਾਲ ਕੌਰ ਨੇ ਜੇਤੂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਇਸ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਤੇ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕਰਦਿਆਂ, ਪੰਜਾਬੀ  ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਪਾਸਾਰ ਲਈ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਰਹਿਣ ਦੀ ਪੇ੍ਰਨਾ ਵੀ ਦਿੱਤੀ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਮੁਖੀ ਡਾ. ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਕੌਰ ਪਰਮਾਰ ਨੇ ਆਏ ਹੋਏ ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨ ਦਾ ਰਸਮੀ ਤੌਰ ਤੇ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ| ਇਸ ਮੌਕੇ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ  ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਸਮੂਹ ਅਧਿਆਪਕ ਸਾਹਿਬਾਨ ਨੇ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕੀਤੀ। 

‘ਇਸ਼ਕ ਮਿਜਾਜੀ ਤੋਂ ਇਸ਼ਕ ਹਕੀਕੀ ਵੱਲ’ ਲੋਕ ਅਰਪਣ

 19th November 2021 at 4:51 PM

ਗੁਰਮੁਖੀ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਆਯੋਜਨ 

ਚੰਡੀਗੜ: 19 ਨਵੰਬਰ 2021: (ਪ੍ਰੀਤਮ ਲੁਧਿਆਣਵੀ//ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ)::

ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀ ਧਰਤੀ ਕਲਮ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਪ੍ਰਫੁੱਲਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਧਰਤੀ ਰਹੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨਾਮਵਰ ਲੇਖਕਾਂ ਨੇ ਇਥੇ ਹੀ ਯਾਦਗਾਰੀ ਰਚਨਾਵਾਂ ਰਚੀਆਂ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾਵਾਂ ਵੀ ਹੋਈਆਂ। ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਲਗਾਤਾਰ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਇਥੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਵੀ ਹੋਇਆ। 

ਗੁਰਮੁਖੀ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਪੰਜਾਬ (ਰਜਿ) ਵੱਲੋਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ 552-ਵੇਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਉਸਤਵ ’ਤੇ ਆਪਣਾ ਪਲੇਠਾ ਸਾਝਾਂ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ,‘ਇਸ਼ਕ ਮਿਜਾਜੀ ਤੋਂ ਇਸ਼ਕ ਹਕੀਕੀ ਵੱਲ’ ਲੋਕ ਅਰਪਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦੇ ਮੁੱਖ ਸੰਪਾਦਕ ਸਭਾ ਦੇ ਚੇਅਰਮੈਨ ਤੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਗੁਰਵੇਲ ਕੋਹਾਲਵੀ ਅਤੇ ਸਹਿ ਸੰਪਾਦਕ ਇੰਦਰਬੀਰ ਸਰਾਂ ਅਤੇ ਜਸਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਹਨ। ਕਾਵਿ- ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ ਦੇ 40 ਕਵੀਆਂ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹਨ। ਇਹ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਇੱਕ ਖੂਬਸੂਰਤ ਗੁਲਦਸਤੇ ਵਾਂਗ ਹੈ। ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੜੀ ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨਤਾ ਹੈ। ਪਿਆਰ, ਮੁਹੱਬਤ, ਇਸ਼ਕ, ਰਾਜਨੀਤਕ, ਆਰਥਿਕ, ਸੱਭਿਆਚਾਰ, ਗੱਲ ਕੀ, ਜੀਵਨ ਦੇ ਹਰ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਛੂਹਦੀਆਂ ਦਿਲ ਟੁੰਬਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੀ ਜੜਤ ਹੈ ਇਹ ਪੁਸਤਕ। 

 ਪ੍ਰੈਸ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦਿਆਂ ਸਹਿ ਸੰਪਾਦਕ, ਜਸਵਿੰਦਰ ਕੌਰ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ  ਨੇ ਕਿਹਾ, ‘‘ਮੈਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਵੀ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ ਸਹਿ- ਸੰਪਾਦਕ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਹਾਲਵੀ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ।’’   ਇਸ ਮੌਕੇ ਗੁਰਵੇਲ ਕੋਹਾਲਵੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, ‘‘ਮੈਂ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਵੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜਾਰ ਹਾਂ ਜਿਨਾਂ ਦੀ ਰਹਿਨੁਮਾਈ ਤੇ ਮਾਰਗ ਦਰਸ਼ਨ ਦੀ ਬਦੌਲਤ ਮੈਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਤਿਲ ਫੁੱਲ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁਭਾਗ ਮਿਲਿਆ ਹੈ। ਆਸ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਪੁਸਤਕ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਝੋਲੀ ਨੂੰ ਸਰਸ਼ਾਰ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਪਾਠਕਾਂ ਲਈ ਚਾਨਣ ਮੁਨਾਰਾ ਸਾਬਿਤ ਹੋਵੇਗੀ।’’

ਸਾਜ਼ਿਸ਼ੀ ਧੁੰਦ ਨੂੰ ਚੀਰਦੀ ਲਿਖਤ ਜਿਹੜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੁਣੇ ਤੋਂ ਬਦਲ ਸਕਦੀ ਹੈ

ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸ ਕਿਸ ਨੇ ਘੇਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ?

ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਸੂਚਨਾ ਹੀ ਸੂਚਨਾ 

ਲੁਧਿਆਣਾ//ਖਰੜ//ਮੋਹਾਲੀ:18 ਨਵੰਬਰ 2021: (ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ ਡੈਸਕ)::

ਲੇਖਕ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹਨ। ਅਨੁਵਾਦਕ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹਨ। ਲਿਖਿਆ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਛਪ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਗਿਣਤੀ ਸੰਭਵ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਫਿਰ ਵੀ ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁ ਲਿਖਤਾਂ ਹਨ--ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਹਲੂਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ? ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਲਿਖਤਾਂ ਨੇ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਚੇਤਨਾ ਵਰਗਾ ਜਗਾਇਆ ਹੋਵੇ? ਫੈਲੇ ਅਤੇ ਫੈਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਇਸ ਗਿਆਨ ਦੀ ਧੁੰਦ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਲਿਖਤ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਕਿਤਾਬ ਨੇ ਕੋਈ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਇਆ ਹੋਵੇ? ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਦੇ ਰਹੇ ਹਾਂ ਰਜਨੀਸ਼ ਜੱਸ ਹੁਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲਿਖਤ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਬਲਾਗ ਤੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਸਹਿਤ। --ਰੈਕਟਰ ਕਥੂਰੀਆ 

ਜਦੋਂ ਸਿਨੇਮਾ ਦੀ ਖੋਜ ਹੋਈ ਤਾਂ ਐਲਡਸ ਹਕਸਲੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਆਦਮੀ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਯੰਤਰ ਹੋਂਦ ਚ ਆ ਗਿਆ ਹੈ।"

ਫਿਰ ਰੇਡੀਓ ਦੀ ਖੋਜ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, ਦੂਜਾ ਯੰਤਰ ਤੇ ਟੀਵੀ ਦੀ ਖੋਜ ਤੇ ਕਿਹਾ ਇਹ ਤੀਜਾ ਯੰਤਰ ਹੈ ਆਦਮੀ ਦੀ ਖੋਜ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ। 

ਇਹ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਐਲਡਸ ਹਕਸਲੇ ਨੇ ਇਕ ਨਾਵਲ ਲਿਖਿਆਂ "ਨਵਾਂ ਤਕੜਾ ਸੰਸਾਰ"

ਲੇਖਕ ਰਜਨੀਸ਼ ਜੱਸ 

ਮੈਂ ਇਹ ਨਾਵਲ ਸਤਾਰਾਂ ਕੁ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਚ ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਸੀ। ਇਸਦਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਇੰਨਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਕਈ ਦਿਨ ਤੱਕ ਟੀਵੀ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ।

ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੋਬਾਇਲ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਹਰ ਘੜੀ ਸੰਸਾਰ ਚ ਕੀ ਵਾਪਰ ਰਿਹਾ ਉਹ ਅਸੀਂ ਜਾਣ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਜੋ ਸਾਡੀ ਲੋੜ ਵੀ ਨਹੀਂ ਉਹ ਵੀ ਅਸੀਂ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ।

ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ, ਜਦ ਵੀ ਕੋਈ ਨਵੀਂ ਖੋਜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਸਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਫਾਇਦਾ ਸ਼ੈਤਾਨ ਉਠਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਓਸ਼ੋ ਟਾਇਮਜ਼ ਚ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਲਗਭਗ 400 ਗੁਣਾ ਜਿਆਦਾ ਇਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਲੈ ਰਹੇ ਹਾਂ , ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਥਕਾ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ। 

ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕੇ ਇਹ ਟੀਵੀ ਵਗੈਰਾ ਜੋ ਸਾਧਨ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕੰਮ ਉਸ ਵਿਚ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਮਸ਼ੂਰੀਆਂ ਨੇ, ਜਿਹਨਾਂ ਨਾਲ ਇਹ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਸੰਸਾਰ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। 

ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਬਸ ਚੱਲੇ ਤਾਂ ਉਹ ਸਰਾ ਦਿਨ ਮਸ਼ੂਰੀਆਂ ਹੀ ਦੇਣ।

ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ,

If the product is free, then you are the product.

ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੱਕ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਕਲਾਕਾਰ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, ਕੇਬਲ ਟੀਵੀ ਤੇ ਇੰਨੇ ਚੈਨਲ ਨੇ , ਇਸ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਇੱਕ ਚੈਨਲ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਲੋਕ ਕਲਾ ਨਾਲ ਜੁਡ਼ਕੇ ਮਨ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪਾ ਸਕਣ?"

ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਮੀਡੀਆ ਹੈ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਫੇ ਲਈ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਇਸ ਵਿਚ ਕੀ ਨਫਾ ਹੋਵੇਗਾ? ਉਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਚਲਾਉਣਗੇ ਇਹ!"

ਅਸੀਂ ਟੀਵੀ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਕੁਝ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦਿੰਦੇ ਨੇ, ਜਿਵੇ ਸੱਸ ਬਹੁ ਦੇ ਸੀਰੀਅਲ, ਹੈਰਾਨੀ ਸਸਪੇਂਸ ਵਾਲੇ, ਕਦੇ ਕਦੇ ਕੁਝ ਚੰਗੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵੀ ਆਉਂਦੇ ਨੇ। 

ਪਰ ਕਦੇ ਅਜਿਹੇ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੋਚਣ ਸਮਝਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵਧੇ। 

ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਇਸਨੂੰ ਬੁੱਧੁ ਬਕਸਾ (Idiot Box) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। 

ਅਸਲੀ ਕੰਮ ਬਾਰ ਬਾਰ ਪ੍ਰੋਡਕਟ ਦੀ ਐਡ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਹਿਪਨੋਟਾਈਜ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਅਸੀਂ ਬਜਾਰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਉਹੀ ਪ੍ਰੋਡਕਟ ਮੰਗਦੇ ਹਾਂ ਹਲਾਂਕਿ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰੋਡਕਟ ਮਾਰਕਿਟ ਚ ਹੁੰਦੇ ਨੇ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਵਪਾਰ ਵਧਦਾ ਹੈ।

ਇਸ ਨਾਲ ਸਾਮੂਹਿਕ ਸੰਮੋਹਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਭੀੜ ਵਾਂਙ  ਭੇਡਾਂ ਵਾਂਙ ਹੱਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਤੈਅ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੁੰਦਰੀ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰ ਵਿਸ਼ਵ ਸੁੰਦਰੀ ਚੁਣਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿਉਕਿਂ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਪ੍ਰੋਡਕਟਾਂ ਦੀ ਐਡ ਕਰੇਗੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੱਖਾਂ ਡਾਲਰਾਂ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। 

ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਘਰੇਲੂ ਉਦਯੋਗ ਬੰਦ ਕਰਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਸੈਕਟਰ ਚ ਕੰਮ ਕਰਨ।

ਅਸੀਂ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਦੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਵੇਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਫੈਲਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ, ਕਿਵੇੰ ਇਹ ਵਪਾਰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਨਾਲ ਖੇਲਦੇ ਨੇ।

ਆਓ ਮੁੜਦੇ ਹਾਂ ਨਾਵਲ ਵੱਲ। ਇਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕੇ ਇਲ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਓਕ ਲੈਬੋਰਟਰੀ ਹੈ ਜਿਥੇ ਬੱਚੇ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕੰਡਿਸ਼ਨਿੰਗ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮਜ਼ਦੂਰ ਬਣਨਗੇ ਜਾਂ ਕੂਝ ਹੋਰ। 

ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਲੇਬਰ ਕਲਾਸ ਹੈ, ਇਕ ਸੁਪਰਵਾਈਜ਼ਰ, ਇਕ ਮੈਨੈਜਰ,ਤੇ ਓਹਨਾ ਉੱਪਰ ਇਕ ਹੋਰ। 

ਇਸਨੂੰ ਇਕ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਸੈਕਟਰ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਚੋ ਮੁਫ਼ਤ ਸੋਮਾ ਨਾਮ ਦੀ ਦਵਾਈ ਦਿਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਜੇ ਕੋਈ ਸੁਪਰਵਾਈਜ਼ਰ ਕਿਸੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਦੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਰੋਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਕਿਓਂਕਿ ਵਿਰੋਧ ਓਹਨਾ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ।

ਇਹ ਸਭ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵੇਲੇ ਹੀ ਕੰਡਿਸ਼ਨਿੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ।

ਉਹ ਖੁਸ਼ ਹੋਣ ਲਈ, ਸੌਣ ਲਈ,,,,ਤੇ ਹਰ ਕੰਮ ਲ ਈ ਇੱਕ ਦਵਾਈ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਨੇ ਜੋ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਚੋ ਮੁਫ਼ਤ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।

ਇਕ ਬੰਦਾ ਜੋ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਨਵਾਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਇਹ ਸਭ ਵੇਖਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨਾਲ ਬਹਿਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜੇ ਲੋਕ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਇਹ ਗ਼ਲਤ ਹੈ ਉਹ ਤਾਂ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਵਰਗੇ ਹੋ ਗਏ ਨੇ । ਡਾਕਟਰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ, ਇਸ ਨਾਲ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਰਹੇਗੀ।

 ਉਹ ਬੰਦਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਇਹ ਤਾਂ ਫਿਰ ਮੁਰਦਾ ਸ਼ਾਂਤੀ ਹੈ। 

ਫਿਰ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ  ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੂੰ ਧਮਕੀ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਜੇ ਉਹ ਇਸ ਬੰਦੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਚ ਆਏ ਤਾ ਓਹਨਾ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ।

ਫਿਰ ਉਹ ਬੰਦਾ ਵੀ ਇਸੇ ਸਿਸਟਮ ਹੇਠ ਮਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ  ਹੈ।

ਐਲਡਸ ਹਕਸਲੇ ਇਸ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਸੈਕਟਰ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਵੀ ਬਹੁਤ ਬੋਲਿਆ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਓਹਨਾ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਬਹੁਤ ਚੁੱਭਦਾ ਰਿਹਾ।

ਹੁਣ ਇਹ ਸਾਡੀ ਸਮਝਦਾਰੀ ਹੈ ਕੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਅਕਲ ਨਾਲ ਇਹਨਾਂ ਸਾਧਨਾਂ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰੀਏ। 

ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹੀਏ , ਇਸਦਾ ਸਾਰਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਸੱਭਿਅਤਾ, ਆਪਣਾ ਪਹਿਰਾਵਾ, ਆਪਣੀ ਬੋਲੀ, ਆਪਣੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖੀਏ।

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਮਹਾਤਮਾ ਬੁੱਧ, ਮਹਾਂਵੀਰ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ, ਕਬੀਰ, ਮੀਰਾਂ ...... ਨੇ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਇਸ ਅਣਮੋਲ ਖਜ਼ਾਨੇ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਲਈਏ।

ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣੀਏ।

ਇਸਦੇ ਪਲ ਪਲ ਬਹਿੰਦੇ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਸੁਣੀਏ,

ਦਰਿਆਵਾਂ, ਝਰਨਿਆਂ ਨੂੰ ਕੌਣ ਚਲਾ ਰਿਹਾ, 

ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਤਿਤਲੀਆਂ ਚ ਕੌਣ ਰੰਗ ਭਰ ਰਿਹਾ,

ਇਹਨਾਂ ਸਵਾਲਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਲੱਭੀਏ,

ਨਾ ਕਿ ਖਪਤਵਾਦੀ ਸਮਾਜ ਚ ਖਪ ਜਾਈਏ।

ਜਿਸ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋਵੇ ਉਹੀ ਖਰੀਦੀਏ,

ਪੈਸਾ ਬਚਾ ਕੇ ਰੱਖੀਏ।

ਕਿਤਾਬ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ ਨੇ ਛਾਪੀ ਹੈ। ਪਰ ਹੁਣ ਸ਼ਾਇਦ ਆਊਟ ਆਫ ਪ੍ਰਿਂਟ ਹੈ। 

ਇਹ ਯੂਨੀਸਟਾਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਛਾਪੀ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਜਸਬੀਰ ਬੇਗਮਪੁਰੀ ਹੋਰਾਂ ਕੋਲੋਂ ਮੰਗਵਾ ਸਕਦੇ ਹੋ।

ਫਿਰ ਮਿਲਾਂਗਾ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਕਿਤਾਬ ਲੈਕੇ।

ਆਪਦਾ ਆਪਣਾ

ਰਜਨੀਸ਼ ਜੱਸ

ਰੁਦਰਪੁਰ, ਉਤਰਾਖੰਡ

ਨਿਵਾਸੀ ਪੁਰਹੀਰਾਂ,

ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ

ਪੰਜਾਬ

#aldous_huxlay

#brave_new_world

#books_i_have_loved

ਪੂਰੀ ਪੋਸਟ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਲਾਗ ਤੇ

http://rajneeshjass.blogspot.com/2021/05/blog-post_8.html

ਬਹੁ-ਵਿਧਾਵੀ ਲੇਖਕ, ਉੱਘੇ ਸ਼ਾਇਰ ਸੁਖਮਿੰਦਰ ਰਾਮਪੁਰੀ ਨਹੀਂ ਰਹੇ

6th November 2021 at 11:39 AM

     ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ 'ਤੇ ਅੰਤਮ ਅਰਦਾਸ ਟੋਰੰਟੋ (ਕੈਨੇਡਾ) ਵਿਖੇ  7 ਨੂੰ    

ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਲੇਖਕਾਂ ਵਲੋਂ ਸ਼ੋਕ ਸਭਾ ਰਾਮਪੁਰ ਵਿਖੇ ਵੀ 

ਦੋਰਾਹਾ: 6 ਅਕਤੂਬਰ 2021: (ਜਸਵੀਰ ਝੱਜ//ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ)::

ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਖਾਰੀ ਸਭਾ ਰਾਮਪੁਰ ਦੇ ਵੱਡੇ ਥੰਮ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ, ਬਹੁ ਵਿਧਾਵੀ ਲੇਖਕ ਉੱਘੇ ਸ਼ਾਇਰ ਸੁਖਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਰਾਮਪੁਰੀ 15 ਜੁਲਾਈ 1937 ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਜੀਵਨ ਯਾਤਰਾ ਦਰਮਿਆਨ ਪਿਛਲੇ 2014 ਤੋਂ ਬਲੱਡ ਕੈਂਸਰ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਖਿਰ, 3 ਨਵੰਬਰ 2021 ਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ  ਅਚਾਨਕ ਸਦੀਵੀ ਵਿਛੋੜਾ ਦੇ ਗਏ। ਜਨਾਬ ਸ਼੍ਰੀ ਸੁਖਮਿੰਦਰ ਰਾਮਪੁਰੀ ਦਾ ਗੀਤ ਲਿਖਣ ਤੇ ਗਾਉਣ ਵਿਚ ਕੋਈ ਸਾਨੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 15 ਅਗਸਤ ਤੇ 26 ਜਨਵਰੀ ਦੇ ਕੌਮੀ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰਾਂ ਵਿਚ ਅਨੇਕ ਵਾਰ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੀਤ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕਵਿਤਾ, ਗ਼ਜ਼ਲ, ਲੇਖ, ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੇ ਨਾਵਲ ਆਦਿ ਤੇ ਵੀ ਬਾਖੂਬੀ ਨਿੱਠ ਕੇ ਲਿਖਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਯੁੱਗਾਂ ਯੁੱਗਾਂ ਦੀ ਪੀੜ', 'ਅਸੀਮਤ ਸਫ਼ਰ', 'ਮੈਂ ਨਿਰੀ ਪੱਤਝੜ ਨਹੀਂ', 'ਅੱਜ ਤੀਕ', 'ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਜਾਰੀ ਰਹੇ', 'ਸਫ਼ਰ ਸਾਡੀ ਬੰਦਗੀ', 'ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਲੱਗਦੀ ਹੈ', 'ਪੈਰੋਲ 'ਤੇ ਆਈ ਕਵਿਤਾ' (ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ), 'ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੱਥ' (ਵਾਰਤਿਕ), 'ਧੀਆਂ' (ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਗੀਤ), 'ਗੁਲਾਬੀ ਛਾਂ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ' (ਨਾਵਲ) ਗਿਆਰਾਂ ਮੌਲਕ ਪੁਸਤਕਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨ 'ਕੂੜ ਨਿਖੁੱਟੇ' (ਵੀਅਤਨਾਮ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ), 'ਕਿਰਨਾਂ ਦੇ ਰੰਗ', 'ਕਤਰਾ ਕਤਰਾ ਸੋਚ' (ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ), 'ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਫੁੱਲ ਨਿੱਕੀ ਵਾਸ਼ਨਾ' (ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ) ਸੰਪਾਦਿਤ ਕੀਤੇ | ਆਖਰੀ ਸਮੇਂ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਵੀ ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਦੇ 15 ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਾਂਡ ਲਿਖ ਗਏ | ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਛਪਾਈ ਅਧੀਨ ਹੈ।  ਦੋ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਤੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਖਰੜਾ ਪਿਆ ਹੈ। ਧੀ ਰਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਗਰੇਵਾਲ (ਕਨੇਡਾ), ਜਵਾਈ ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਗਰੇਵਾਲ (ਕਨੇਡਾ), ਸਪੁੱਤਰ ਸੁਖਜੀਤ ਸਿੰਘ ਮਾਂਗਟ, ਨੂੰਹ ਕੁਲਦੀਪ ਕੌਰ ਮਾਂਗਟ, ਪੋਤਾ ਜਸਕਰਨ ਸਿੰਘ ਮਾਂਗਟ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਸੁਖਮਿੰਦਰ ਰਾਮਪੁਰੀ ਜੀ ਦਾ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ 7 ਨਵੰਬਰ 2021ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ  ਸ਼ਾਮ 3 ਤੋਂ 5 ਵਜੇ, 121 ਸਿਟੀਵਿਊ ਡਰਾਇਵ ਟਰੰਟੋ, ਓਨ ਐਮ-9-ਡਬਲਯੂ, 5-ਏ-8 (ਲੋਟਸ ਫਿਉਨਰ ਕ੍ਰੀਮੇਸ਼ਨ ਸੈਂਟਰ ਇਨਸ. ਵਿਖੇ ਕਰਨ ਉਪ੍ਰੰਤ ਅੰਤਿਮ ਅਰਦਾਸ, ਸ਼ਾਮ 5:30 ਤੋਂ 7:30 ਤੱਕ 9 ਕੈਰੀਅਰ ਡਰਾਇਵ ਇਟੋਬੀਕੋਕ, ਓਨ ਐਮ-9-ਵੀ 4-ਬੀ-2 ਸਿੱਖ ਸਪਿ੍ਚੂਅਲ ਸੈਂਟਰ ਟੋਰੰਟੋ ਵਿਖੇ ਹੋਵੇਗੀ। ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਖਾਰੀ ਸਭਾ ਰਾਮਪੁਰ ਵੱਲੋਂ 7 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ  ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਉਲਿਕਿਆ ਸਮਾਗਮ ਰੱਦ ਕਰਕੇ, 'ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਦੀ ਕੀ ਕਹਿਣਾ….. .. 'ਜਿੰਦੇ ਨੀ ਆਪਣੀ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਤੂੰ ਮੁੱਲ 'ਤਾਰਦੇ, ਜਿੰਨ੍ਹੀ ਤੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਆਈ ਦੁਨੀਆਂ ਸੰਵਾਰ ਦੇ'.. .. ਸੈਂਕੜੇ ਜੀਵਨ ਮੁੱਖੀ ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਰਚਾਇਤਾ, ਸੁਖਮਿੰਦਰ ਰਾਮਪੁਰੀ ਜੀ ਦੀ ਯਾਦ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੇਖਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਵਿਚ ਇੱਕ ਸ਼ੋਕ ਸਮਾਗਮ, ਸਭਾ ਦੇ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਹਾਲ ਪਿੰਡ ਰਾਮਪੁਰ ਵਿਖੇ ਸਵੇਰੇ 10 ਵਜੇ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। 

ਅੱਜ ਅਨੀਤਾ ਸ਼ਬਦੀਸ਼ ਦਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਹੈ

ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਮੁਬਾਰਕ ਕੁੜੀਏ-ਹਰਮੀਤ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ 

ਅੱਜ ਜਨਮਦਿਨ ਤਾਂ ਅਨੀਤਾ ਸ਼ਬਦੀਸ਼ ਹੈ ਪਰ ਪਹਿਲਾਂ ਗੱਲ ਹਰਮੀਤ ਦੀ ਕਰ ਲਈਏ। ਹਰਮੀਤ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਉਹਨਾਂ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਰਗੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੈ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਮਿਲਣ ਗਿਲਣ ਵਿਚ ਆਏ ਸੱਜਣਾਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਜਾਂ ਬੇਗਾਨਿਆਂ ਅੰਦਰ ਲੁਕੀ ਹੋਈ ਕਿਸੇ ਨ ਕਿਸੇ ਖ਼ਾਸੀਅਤ ਦੀ ਚਿਣਗ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰੇ ਹੀ ਪਛਾਣਿਆ। ਸਿਰਫ ਪਛਾਣਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਉਸਨੂੰ ਹਵਾ ਵੀ ਦਿੱਤੀ। ਹੋਰਨਾਂ ਬਹੁਤੀਆਂ ਘੜੰਮ ਚੌਧਰੀਆਂ ਵਾਂਗ ਆਪਣੀਆਂ ਸਿਆਣਪਾਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪਾ ਕੇ ਬੁਝਾਇਆ ਨਹੀਂ। ਉਸ ਖੂਬੀ ਨੂੰ ਸਲਾਮੀ ਕਰਕੇ ਹੋਰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਹੀ ਕੀਤਾ। ਅਨੀਤਾ ਸ਼ਬਦੀਸ਼ ਲਈ ਲਿਖੇ ਜਨਮਦਿਨ ਦੀ ਵਧਾਈ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਇਹੀ ਕੁਝ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆਇਆ। ਲਓ ਪੜ੍ਹੋ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਜਾਦੂਈ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ। ਇਹਨਾਂ ਵਿਚਲੀ ਉਰਜਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇਵੇਗੀ।  -ਰੈਕਟਰ ਕਥੂਰੀਆ 

ਅਨੀਤਾ.....

ਪੰਜਾਬੀ ਰੰਗਮੰਚ ਦਾ ਸਥਾਪਤ ਨਾਂ

ਉਹਨਾਂ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਪੂਰੇ ਸਾਬਤ ਕਦਮੀਂ ਤੁਰੀ

ਜਿਹੜੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਡੇ ਵੀ ਸਨ ਤੇ ਟੋਏ ਵੀ

ਨਾਟਕਾਂ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਆਤਮਜੀਤ ਹੁਰਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ

ਪਰ ਭਾਈ ਮੰਨਾ ਸਿੰਘ (ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਸਿੰਘ) 

ਦੇ ਅੰਗ ਸੰਗ ਰਹਿੰਦਿਆਂ

ਉਸ ਨੇ ਥੀਏਟਰ ਦੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਆਤਮਸਾਤ ਕੀਤਾ

ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਸ਼ਹਿਰ ਸ਼ਹਿਰ

ਵੇਲੇ ਦੇ ਬਲਦੇ ਸੁਆਲਾਂ ਨੂੰ ਉਠਾਉਂਦੇ ਨਾਟਕ ਖੇਡੇ....

ਅਨੀਤਾ ਜਦੋਂ ਅਨੀਤਾ ਸ਼ਬਦੀਸ਼ ਬਣੀ ਤਾਂ

ਅਦਾਕਾਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ 

ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ

ਤਕਰੀਬਨ " ਚਿੜੀ ਦੀ ਅੰਬਰ ਵੱਲ ਉਡਾਣ "ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ 

ਇਸ ਸਫ਼ਰ ਵਿੱਚ

ਕਥਾ ਰਿੜ੍ਹਦੇ ਪਰਿੰਦੇ ਦੀ

ਲੜਕੀ ਜਿਸਨੂੰ ਰੋਣਾ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ

ਹਵਾ ਜੇ ਏਦਾਂ ਹੀ ਵਗਦੀ ਰਹੀ

ਮਨ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਬੋਲਿਆ

ਨਟੀ ਬਿਨੋਦਨੀ

ਅਗਲੀ ਸਦੀ ਦਾ ਸੰਤਾਲੀ

ਜੇ ਹੁਣ ਵੀ ਨਾ ਬੋਲੇ

ਵਰਗੇ ਵੱਡੇ ਨਾਟਕਾਂ ਦੀ ਉਸਨੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨਾਂ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ

ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਦਾ ਜਲਵਾ ਵੀ ਵਿਖਾਇਆ ਹੈ

ਕਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਹਾਸਲ ਕੀਤੇ

ਦਰਜਨਾਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਿਰਦਾਰ ਨਿਭਾਏ ਹਨ

ਉਹ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਹੈ

ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਹੈ

ਸੁਚੇਤਕ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਐਕਟਿੰਗ ਦੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਹੈ

ਸਾਡੇ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੇ ਦੋਸਤ ਸ਼ਬਦੀਸ਼ ਦੀ ਜੀਵਨ ਸਾਥਣ ਹੈ

ਪਰ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦਾ ਜੀਅ ਹੈ

ਅੱਜ ਅਨੀਤਾ ਸ਼ਬਦੀਸ਼ ਦਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਹੈ

ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਮੁਬਾਰਕ ਕੁੜੀਏ

                   --ਹਰਮੀਤ ਵਿਦਿਆਰਥੀ 

ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਅੱਜ ਦੇ ਵੇਲਿਆਂ ਦੀ ਇਸ ਮਹਾਨ ਕਲਾਕਾਰਾ ਬਾਰੇ ਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ
ਕੋਈ ਅਨੁਭਵ, ਕੋਈ ਯਾਦ ਜ਼ਹਿਨ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੋਨੇ ਵਿਚ ਲੁੱਕੀ ਪਈ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਸਾਂਝਿਆਂ
ਕਰਨ। ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਬਣੀ ਰਹੇਗੀ। ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵੀ ਹੋਣ
ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਭੇਜਣਾ। -ਸੰਪਾਦਕ 
Email: medialink32@gmail.com
WhatsApp-+919915322407

ਜਾਦੂ ਵਰਗਾ ਅਸਰ ਦਿਖਾਏਗੀ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ

ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ//ਡਾ.ਪ੍ਰਮੋਦ ਸ਼ੰਕਰ ਸੋਨੀ//ਤਰਕਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਬਰਨਾਲਾ 

ਲੁਧਿਆਣਾ: 13 ਅਕਤੂਬਰ 2021: (ਕਾਰਤਿਕਾ ਸਿੰਘ//ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ)::

200 ਸਫ਼ਿਆਂ ਦੀ ਕਿਤਾਬ-ਕੀਮਤ ਸਿਰਫ
200/-ਰੁ.ਡਾਕ ਖਰਚ ਸਮੇਤ 

ਇੱਕ ਜ਼ਮਾਨਾ ਉਹ ਵੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਜਾਦੂ ਮੰਤਰ ਤੇ ਕਾਲੇ ਇਲਮ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਛਪਦੀਆਂ ਤੇ ਵਿਕਿਆ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ। ਉਦੋਂ ਸਮਾਜ ਲਈ ਬਰਬਾਦੀ ਦੇ ਰਾਹ ਖੋਹਲੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਨਾਮੀ ਰਸਾਲੇ ਅਜਿਹੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅੰਕ ਛਾਪਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਨਕਾਂ ਵਿੱਚ ਛਪਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਕਦੇ ਪੜਤਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁ ਸੱਚੀਆਂ ਹਨ। ਫਿਰ ਇਸ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਫੈਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਬਿਮਾਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਅਸਲੀ ਇੰਦਰਜਾਲ ਵਰਗੇ ਨਾਵਾਂ ਹੇਠ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਰਗੇ ਮੋਟੇ ਰਸਾਲੇ ਅਤੇ ਕਿਤਾਬਚੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਧੜਾਧੜ ਛਪਣ ਲੱਗੇ। ਘਰ ਘਰ ਜਾਦੂ ਮੰਤਰਾਂ ਨਾਲ ਰਾਤੋ ਰਾਤੋ ਅਮੀਰ ਬਣਨ ਵਾਲੀ ਸੋਚ ਘਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ। ਵਸ਼ੀਕਰਨ ਵਾਲੇ ਟੋਟਕਿਆਂ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਨਸਿਕ ਬਿਮਾਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਸਾਰੇ ਰੁਝਾਣ ਨੂੰ ਤਰਕਸ਼ੀਲਾਂ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਨੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਟੱਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਮਾਰੂ ਰੁਝਾਨ ਨੂੰ ਠੱਲ ਵੀ ਪਾਈ। ਦੇਵ ਪੁਰਸ਼ ਹਾਰ ਗਏ ਨਾਮਕ ਕਿਤਾਬ ਵਾਲੀ ਸੋਚ ਸਾਹਮਣੇ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਗੋਡੇ ਟੇਕਣੇ ਪਏ। ਤਰਕਸ਼ੀਲਾਂ ਦਾ ਇਨਾਮ ਕੋਈ ਬਾਬਾ ਨਾ ਜਿੱਤ ਸਕਿਆ। ਪੂੰਜੀਵਾਦ ਦੇ ਕਾਰਪੋਰੇਟੀ ਦੌਰ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੀ ਸਮਝਾਈ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਸਭ ਕੁਝ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਨਾ ਆਪਸੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਯਾਦ ਰਹੇ, ਨਾ ਹੀ ਇਹਨਾਂ  ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿਚਲੀ ਪਵਿੱਤਰਤਾ, ਨਾ ਹੀ ਫਰਜ਼ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਨੈਤਿਕਤਾ। ਪੈਸੇ ਦੀ ਅੰਨੀ ਦੌੜ ਨੇ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਅਤੇ ਸ਼ੂਗਰ ਵਰਗੀਆਂ ਮਾਰੂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ। 

ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ।  ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਰੋਕਣ ਵਾਲੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ  ਦੀ ਦੂਰ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਬਦਲ ਵੱਜੋਂ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਉੱਚੇ ਲੰਮੇ ਕੱਦਕਾਠ ਵਾਲੇ ਗਭਰੂ ਸੁੰਗੜਦੇ ਸੁੰਗੜਦੇ ਬੌਣੇ ਜਿਹੇ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਕੁੱਬ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗ ਪਏ ਤੇ ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਚਿੱਟੀਆਂ ਵਾਲਾਂ ਵਾਲੀ ਬਿਮਾਰੀ ਵੀ ਆਮ ਹੋ ਗਈ। ਚਿਹਰਿਆਂ ਵਿਚਲਾ ਜਲਾਲ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਨਮ, ਬਚਪਨ ਅਤੇ ਸਿਧ ਬੁਢਾਪਾ--ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਨਜ਼ਰ ਹੀ ਲੱਗ ਗਈ। ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਹੱਦ ਤੱਕ ਵੱਧ ਗਈਆਂ। ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲੈਂਦਿਆਂ ਚੁਣੌਤੀ ਕਬੂਲ ਕੀਤੀ ਤਰਕਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਬਰਨਾਲਾ ਨੇ।  

ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਨਾਮ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਡਾ.ਪ੍ਰਮੋਦ ਸ਼ੰਕਰ ਸੋਨੀ ਨੇ। ਪਰਕ੍ਸ਼ਕਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਡਾ. ਪ੍ਰਮੋਦ ਸ਼ੰਕਰ ਸੋਨੀ ਦੀ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਲਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦਾ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਪਿਆਲਾ ਹੈ, ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਅਵਸਥਾ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਹੀ ਦਿਵਾਏਗਾ, ਸਗੋਂ ਜੀਵਨ ਲਈ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਉਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਉਮੰਗ ਵੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰੇਗਾ। ਇਹ ਪੁਸਤਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਸਮੱਸਿਆ ਦੀ ਜੜ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਪ੍ਰਤੀ ਵੀ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰੇਗੀ।

ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਲੇਖਕ ਨੇ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਦੇ ਹਰੇਕ ਪਹਿਲੂ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਨਾਲ ਵਰਨਣ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਸਗੋਂ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਸਕਸੈਸ ਸਟੋਰੀਜ਼ ਨਾਲ ਇਸ ਦੇ ਉੱਭਰਨ ਦੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਰਲ ਅਤੇ ਸਟੀਕ ਉਪਾਅ ਵੀ ਦੱਸੇ ਹਨ, ਜੋ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਿਲਚਸਪ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰਿਕ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਨਿਰਾਸ਼ਾ, ਹਤਾਸ਼ਾ, ਖਾਲੀਪਣ, ਉਦਾਸੀ ਜਾਂ ਫਿਰ ਚਿੰਤਾ ਆਪਣੇ ਚੁੰਗਲ ਵਿੱਚ ਫਸਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪੜ੍ਹਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਮੈਂਬਰ ਜਾਂ ਮਿੱਤਰ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਿਤਾਬ ਪੇਪਰਬੈਕ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ 200 ਸਫ਼ਿਆਂ ਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਹਚਕ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਸੌਖੇ ਜਿਹੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮੇਟਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਲਿਖਣ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ ਵੀ ਬਹੁਤ ਦਿਲਚਸਪ ਹੈ। ਕੀਮਤ ਡਾਕ ਖਰਚ ਸਮੇਤ ਸਿਰਫ 200/- ਰੁਪਏ ਹੈ।  ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਆਰਡਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੋ ਤਾਂ ਮੋਬਾਈਲ ਨੰਬਰ ਹੈ-7528862854 ਜਿਸ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਪਤਾ ਵਟਸਪ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ, ਮਿੱਤਰਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਨੇਹੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਤੁਸੀਂ ਸੌਗਾਤ ਵੱਜੋਂ ਵੀ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀਆਂ ਲਈ ਸ਼ਾਇਦ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਛੋਟ ਵੀ ਮਿਲ ਜਾਵੇ। --ਕਾਰਤਿਕਾ ਸਿੰਘ (+919417242529):

ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਬਿਨਾ ਕਦੇ ਸਫਲਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ

ਸਟਰਗਲਾਂ ਭਾਵੇਂ ਜਿੰਨੀਆਂ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰ ਲਈਏ 

ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ: 10 ਅਕਤੂਬਰ 2021: (ਸਾਹਿਤ ਸਕਰੀਨ ਬਿਊਰੋ)::

ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਿੰਘ ਬੇਰਕਲਾਂ

ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਹੁਤ ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਸੱਚੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਬਦਲੇ ਹੋਏ ਨਾਵਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਵੀ ਪਰ ਇਸ ਹਥਲੀ ਰਚਨਾ ਵਿਚਲਾ ਸੱਚ ਕੁਝ ਵੱਖਰਾ ਜਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚ ਕੋਈ ਮਿਲਾਵਟ ਨਹੀਂ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਿੰਘ ਬੇਰਕਲਾਂ ਇੱਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੈ। ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਅਖਬਾਰ ਦਾ ਪੱਤਰਕਾਰ ਰਿਹਾ। ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਰੇਡੀਓ ਲਈ ਵੀ ਸਰਗਰਮ ਹੈ। ਤਬਸਰੇ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਜੁਆਬ ਨਹੀਂ। ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਵਿਚ ਸੰਪਾਦਨਾ ਦੌਰਾਨ ਬੜੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਕੈਂਚੀ ਚਲਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਫਾਲਤੂ ਨਾਂ ਰਹਿ ਜਾਵੇ ਇਸਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਹੀ ਆਦਤ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਸਮੁੱਚੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਲਾਈਫ ਸਟਾਈਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਹਰ ਵੇਲੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਪਾਤਰਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦੀ ਜਾਚ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਪਣੇ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਦੱਸਣੀ ਹੈ। ਪੱਤਰਕਾਰ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਾਠਕਾਂ ਦਾ ਸਮਾਂ ਖਰਾਬ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਇਸ ਲਿਖਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਿੰਘ ਬੇਰਕਲਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਛੋਹਿਆ ਹੈ ਜਿਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਕਈ ਕਈ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨਿਕਲ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਲੇਖਕ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਰਿਹਾ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਲਈ ਜਿਹੜੇ ਪਾਪੜ ਵੇਲਣੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਕਰਦਿਆਂ ਲੇਖਕ ਆਪਣੇ ਸੁਨੇਹੇ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਇਥੇ ਹੀ ਮੁਕਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਬਿਨਾ ਸਫਲਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਭਾਵੇਂ ਜਿੰਨਾ ਮਰਜ਼ੀ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਲਈਏ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਡੇਰਿਆਂ,  ਧਾਰਮਿਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਅਤੇ ਮੀਡੀਆ ਵਿਚਲੀ ਨੇੜਤਾ ਵੱਲ ਵੀ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਫਿਲਹਾਲ ਤੁਸੀਂ ਇਥੇ ਪੜ੍ਹੋ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਹੁਰਾਂ ਦੀ ਇਹ ਖਾਸ ਲਿਖਤ-ਰੈਕਟਰ ਕਥੂਰੀਆ 

ਦਾਸਾਂ ਕਾਰਜ ਆਪੁ ਸਵਾਰੇ ਇਹ ਉਸਦੀ ਵਡਿਆਈ॥

ਸੈਲਾਨੀ ਵੀਜੇ ਲਈ ਵੱਖ ਵੱਖ ਪਾਪੜ ਵੇਲਣ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪੱਕੇ ਕੈਨੇਡਾ ਵਾਲ਼ੇ ਹੋਣ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ

20 ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵਸਦਾ ਯੋਗੀ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਜਥੇ ਸਮੇਤ ਪੰਜਾਬ ਫੇਰੀ 'ਤੇ ਆਇਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਉਦੋਂ ਹਾਲੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਿਆਂ ਸਾਲ ਡੇਢ ਸਾਲ ਹੀ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਫੇਰੀ ਦੌਰਾਨ ਯੋਗੀ ਜਵੱਦੀ ਵਾਲ਼ੇ ਬਾਬਾ ਸੁੱਚਾ ਸਿੰਘ ਵੱਲੋਂ ਕਰਵਾਏ ਵਿਸ਼ਾਲ ਗੁਰਮਤਿ ਸੰਗੀਤ ਸੰਮੇਲਨ ਵਿਚ ਵੀ ਪਹੁੰਚੇ। ਇਥੇ ਯੋਗੀ ਨਾਲ਼ ਗੱਲਬਾਤ ਦੌਰਾਨ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਦੇ ਨਾਮਾਨਿਗਾਰ ਸਤਿਬੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਯੋਗੀ ਜੀ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਉਚ ਕੋਟੀ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚ ਵੀ ਕੋਈ ਏਦਾਂ ਦਾ ਵੱਡਾ ਸਮਾਗਮ ਕਰਵਾਓ। ਯੋਗੀ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਹਾਮੀ ਭਰਦਿਆਂ ਇਸ ਦੀ ਕਵਰੇਜ ਲਈ ਸਤਿਬੀਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਵੀ ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। 

ਜਦੋਂ ਇਹ ਗੱਲ ਲੁਧਿਆਣੇ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹੋਰ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਅਜੀਤ ਦੇ ਗੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸਮੇਤ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਨਾਮਾਨਿਗ਼ਾਰ ਵੀ ਯੋਗੀ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿਚ ਆ ਗਏ ਤੇ ਯੋਗੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਸੱਦਾ ਘੱਲ ਦਿੱਤਾ। ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਨਾਂਅ ਸੁਣ ਕੇ ਸਾਡੇ ਮਨ ਵੀ ਲੂਹਰੀਆਂ ਲੈਣ ਲੱਗਾ। ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ 'ਪਾਲੀ ਦੇ ਢਾਬੇ' ਉਤੇ ਸਤਿਬੀਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸ਼ਾਗਿਰਦੀ ਵਿਚ ਵਿਚਰਨ ਵਾਲ਼ੇ ਮਰਹੂਮ ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪੰਮੀ, ਗੁਰਦੇਵ ਮੁੱਲਾਂਪੁਰੀ, ਮਰਹੂਮ ਸੁਭਾਸ਼ ਸੇਠੀ ਨੇ ਵੀ 'ਉਸਤਾਦ ਜੀ' ਦੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਤਰਲੇ ਕਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਕਿ ਯੋਗੀ ਨੂੰ ਕਹਿ ਕੇ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਸਾਡਾ ਨਾਂਅ ਵੀ ਇਸ ਅਮਰੀਕਾ ਦੌਰੇ ਵਾਲ਼ੀ ਟੀਮ ਵਿਚ ਪੁਆ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਪਰ ਉਸਤਾਦ ਜੀ ਦਾ ਦਲੀਲ ਪੂਰਨ ਜੁਆਬ ਸੀ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਮਰੀਕਾ ਫੇਰੀ ਤਾਂ ਪੈ ਜਾਵੇ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਨੰਬਰ ਲਾ ਦਿਆਂਗੇ। ਕੁੱਝ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਯੋਗੀ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਚੱਲ ਵਸਿਆ ਤੇ ਸਾਡੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੌਰੇ ਦੇ ਅਰਮਾਨ ਵਿਚੇ ਹੀ ਰਹਿ ਗਏ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਖੇਡ ਪੱਤਰਕਾਰ ਜਗਰੂਪ ਸਿੰਘ ਜਰਖੜ ਵਿਸ਼ਵ ਹਾਕੀ ਕੱਪ ਤੇ ਉਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਦੀ ਕਵਰੇਜ ਕਰਨ ਲਈ ਜਰਮਨ ਤੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਹਲਕਿਆਂ ਵਿਚ ਇਸ ਦੀ ਚਰਚਾ ਹੋਣੀ ਸੁਭਾਵਕ ਹੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਫੇਰ ਲੰਗਰ ਲਗੋਟੇ ਕਸੇ ਤੇ ਅਗਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਹਾਕੀ ਕੱਪ ਮੌਕੇ ਮੈਚਾਂ ਦੀਆਂ ਟਿਕਟਾਂ ਖਰੀਦ ਕੇ ਸੈਲਾਨੀ ਵੀਜਾ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਜਰਮਨ ਅੰਬੈਸੀ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ। ਪਰ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਮਾਹਰ ਏਜੰਟ ਦੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਿਆਂ ਖੁਦ ਹੀ ਫਾਈਲ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਤੇ ਅੰਬੈਸੀ ਵਾਲ਼ੀ ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਟਿਕਟਾਂ ਵਿਖਾਉਣ ਦੇ ਅਨਾੜੀਪੁਣੇ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਰੀ ਨਾਂਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। 

ਤੀਜੀ ਵਾਰ ਬੈਲਜੀਅਮ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਹਾਕੀ ਕੱਪ ਦੀ ਕਵਰੇਜ ਵਾਸਤੇ ਅਰਜੀ ਦਿੱਤੀ। ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੀ ਮਹੀਨਾ ਕੁ ਉਡੀਕ ਕਰਵਾ ਕੇ ਨਾਂਹ ਵਿਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਵਿਦੇਸ਼ ਗੇੜੀ ਲਾ ਚੁੱਕੇ ਕੁੱਝ ਜਾਣਕਾਰਾਂ ਨੇ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁੱਝ ਨੇੜੇ ਦੇ ਮੁਲਕਾਂ ਜਿਵੇਂ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਜਾਂ ਡੁਬਈ ਆਦਿ ਦਾ ਗੇੜਾ ਲਾ ਕੇ ਪਾਸਪੋਰਟ 'ਤੇ ਆਪਣਾ 'ਸੈਰ ਸਪਾਟੇ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ' (Travel history) ਬਣਾਓ ਤਾਂ ਹੀ ਯੂਰਪ ਜਾਂ ਵੱਡੇ ਮੁਲਕ ਵੀਜਾ ਦੇਣਗੇ। ਲਓ ਜੀ ਅਸੀਂ ਚੱਲ ਪਏ ਥਾਈਲੈਂਡ, ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਤੇ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਤਿੰਨ ਮੁਲਕਾਂ ਦੇ ਸੈਰ ਸਪਾਟਾ ਟੂਰ ਉਤੇ। ਪਰ ਤਰਾਸਦੀ ਇਹ ਰਹੀ ਕਿ ਇਹ ਟ੍ਰੈਵਲ ਹਿਸਟਰੀ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਨਾ ਆਈ ਕਿਉਂਕਿ ਬੱਚੇ ਛੋਟੇ ਹੋਣ ਤੇ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਦੇ ਝੰਜਟਾਂ ਵਿਚ ਮੁੜ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਮੁਲਕ ਜਾਣ ਦਾ ਸਬੱਬ ਹੀ ਨਾ ਬਣਿਆ। 

ਅਖੀਰ ਕੈਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾਣ ਦਾ ਇਹ ਸੁਫ਼ਨਾ ਪੂਰੇ ਦੋ ਦਹਾਕੇ ਬਾਅਦ 2019 ਵਿਚ ਉਦੋਂ ਸਾਕਾਰ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵੀਜੇ 'ਤੇ ਕਨੈਡਾ ਗਏ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤ ਕੁਲਤੇਜ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਾਲਜ ਦੀ ਕਾਨਵੋਕੇਸ਼ਨ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਣ ਲਈ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖਵਾ ਕੇ ਘੱਲੀ। ਕੈਨੇਡਾ ਜਾ ਕੇ ਸੈਰ ਸਪਾਟੇ ਦੇ 'ਮਾਹਰ' ਜਾਣਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸਲਾਹਾਂ ਦੇ ਉਲਟ ਮੈਂ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਵੀਜੇ ਲਈ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਅਰਜੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਯੂਰਪ ਵਾਲ਼ੇ ਦੋ ਵਾਰ ਰੱਦ ਕਰ ਈ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਜੇ ਟੰਰਪ ਕੇ ਕਰ ਦੇਣਗੇ ਤਾਂ ਕੀ ਹੈ। ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਰਿਆਦਿਲੀ ਵਿਖਾਉਂਦਿਆਂ 10 ਸਾਲ ਦਾ ਵੀਜ਼ਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹਫਤਾ ਭਰ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆ ਵਾਲ਼ੇ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਮੇਜ਼ਬਾਨੀ ਦਾ ਵੀ ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ।

ਹੁਣ ਲੰਘੇ ਦਿਨ ਪੁੱਤ ਕੁਲਤੇਜ ਸਿੰਘ ਦਾ ਵੱਡੇ ਤੜਕੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲ਼ੇ 3 ਵਜੇ ਫੋਨ ਆਇਆ ਉਸ ਦੀ ਕੈਨੇਡਾ ਦਾ ਪੱਕਾ ਵਸਨੀਕ ਬਣਨ ਲਈ ਪੀ ਆਰ (PR) ਦੀ ਫਾਈਲ ਪ੍ਰਵਾਨ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਉਸ ਕਾਦਰ ਦਾ ਕੋਟਨਿ ਕੋਟਿ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਦਿਆਂ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪਿਛਲੇ 20 ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਅਮਰੀਕਾ ਕੈਨੇਡਾ ਜਾਣ ਲਈ ਵੇਲੇ ਪਾਪੜਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਫਿਲਮ ਵਾਂਗ ਮੁੜ ਘੁੰਮ ਗਈ। ਹਾਂ ਸੱਚ ਪ੍ਰਾ ਇਨ੍ਹਾਂ 20 ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਪੈਰ ਪੈਰ 'ਤੇ ਜਿਸ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਹਰ ਔਖੇ ਵੇਲ਼ੇ ਮੇਰਾ ਡਟ ਕੇ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ ਉਹ ਹੈ Jasbir Singh Jassal ਜਿਸ ਨੇ ਇਕ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਕ ਤੇ ਦੋਸਤ ਵਾਂਗ ਹਰ ਪੈਰ 'ਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਵਿਚ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ। 

ਪੁੱਤ ਦੀ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿਚ ਇਸ ਦੂਜੀ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਅਹਿਮ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਕੋਟਨਿ ਕੋਟਿ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਪੱਕਾ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਬਿਨਾ ਤੁਹਾਡੀ ਜੀ ਜਾਨ ਨਾਲ਼ ਕੀਤੀ ਮੁਸ਼ੱਕਤ ਅਤੇ ਸਫਲ ਹੋਣ ਲਈ ਲਾਏ ਜੁਗਾੜ ਵੀ ਅਕਸਰ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ। (Saturday 9th October 2021 at 10:36 AM)