[22:35, 6/1/2018] Prof Gurbhajan Singh Gill: ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਗੁਆਚਾ ਲੱਭ ਗਿਆ
ਗੁਆਚੇ ਗੀਤ ਦੇ ਲੱਭਣ ਦੀ ਇੱਕ ਦਿਲਚਸਪ ਦਾਸਤਾਨ
ਲਗਪਗ ਸੋਲਾਂ ਸਤਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਪੁੱਤਰ ਪਿਰਥੀਪਾਲ ਸਿੰਘ ਹੇਅਰ ਨੇ ਗੁਣਗੁਣਾ ਕੇ ਇਹ ਤਰਜ਼ ਦੱਸੀ ਤੇ ਕਿਹਾ
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ
ਹੁਣੇ ਇਹ ਗੀਤ ਲਿਖ ਕੇ ਦਿਓ।
ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਨਾਂਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਪਰ ਤੁਰੰਤ ਗੀਤ ਲਿਖਣਾ ਬਹੁਤੀ ਵਾਰ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਮੈਂ ਕੱਲ੍ਹ ਜਾਂ ਪਰਸੋਂ ਤੇ ਗੱਲ ਟਾਲ ਦਿੱਤੀ ਪਰ ਤਰਜ਼ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਰਹੀ। ਸਾਹਾਂ ਸਵਾਸਾਂ ਚ ਰਮ ਗਈ।
ਸਵੇਰੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਗਿਆ। ਸੁਰਤ ਗੀਤ ਦੀ ਤਰਜ਼ ਚ ਰਹੀ।
ਸ਼ਾਮੀਂ ਪਰਤਿਆ ਤਾਂ ਸੂਰਜ ਛਿਪ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਅੰਬਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਰਮਤਾ ਜੋਗੀ ਲੱਗਿਆ ਮੈਨੂੰ ਸੂਰਜ ਦਾ ਸੁਰਖ਼ ਗੋਲਾ।
ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਅੱਧਾ ਗੀਤ ਜ਼ਬਾਨੀ ਲਿਖ ਲਿਆ। ਘਰ ਆ ਕੇ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਤੇ ਉਤਾਰਿਆ। ਪੂਰਾ ਗੀਤ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ।
ਪਿਰਥੀਪਾਲ ਨੇ ਉਹ ਗੀਤ ਬਟਾਲੇ ਵਾਲੇ ਸਰੂਪ ਬੱਲ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ ਗਾਉਣ ਲਈ।
ਉਸ ਗਾ ਦਿੱਤਾ।
ਅਸਲ ਗੀਤ ਮੈਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਜੀਤ ਨੂੰ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਕਾਪੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹੀ।
ਗੀਤ ਮਹੀਨੇ ਬਾਦ ਛਪ ਗਿਆ।
ਕਟਿੰਗ ਫਿਰ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀ। ਇਹੋ ਜਹੇ ਦੋ ਗੀਤ ਮੇਰੇ ਅਜੇ ਵੀ ਗਵਾਚੇ ਹੋਏ ਨੇ।
ਇੱਕ ਗੀਤ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਮਰਨ ਮਿੱਟੀ ਚੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਿਖਿਆ ਸੀ।
ਤਾਰਾ ਸਿੰਘ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ
ਐਵੇਂ ਬਾਲ ਨਾ ਬਨੇਰਿਆਂ ਤੇ ਮੋਮ ਬੱਤੀਆਂ
ਪਰ ਮੈਂ ਜਵਾਬ ਮੋੜਿਆ
ਅਸੀਂ ਬਾਲਾਂਗੇ ਬਨੇਰਿਆਂ ਤੇ ਮੋਮ ਬੱਤੀਆਂ।
ਭਾਵੇਂ ਵਗਣ ਬਾਜ਼ਾਰ ਚ ਹਵਾਵਾਂ ਤੱਤੀਆਂ।
1992-93 ਨੇੜੇ ਦੋ ਗੀਤ ਅਜੀਤ ਚ ਹੀ ਛਪੇ ਸਨ ਦੀਵਾਲੀ ਨੇੜੇ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਦੋਵੇਂ ਨਹੀਂ ਹਨ।
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ ਗੀਤ ਦੀ ਬਾਤ ਸੁਣੋ। ਬਹੁਤ ਮੱਥਾ ਮਾਰਿਆ ਪਰ ਗੀਤ ਨਹੀਂ ਲੱਭਿਆ।
ਅੱਜ ਅਚਨਚੇਤ ਮੇਰੀ ਜੀਵਨ ਸਾਥਣ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਪਰਵੀਨ ਨੇ ਇਸ ਗੀਤ ਦੀ ਕਟਿੰਗ ਭੇਜੀ ਹੈ।
ਕਿਤੇ ਫਿਰ ਗੁਆਚ ਨਾ ਜਾਵੇ, ਇਸੇ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੌਂਪ ਰਿਹਾਂ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੀ ਸੰਭਾਲ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀ ਹੈ।
ਗੀਤ ਪੜ੍ਹੋ
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ
ਨੀ ਤੂੰ ਬਣ ਸਾਡੀ ਹੀਰ
ਮੇਰੇ ਲੇਖਾਂ ਦੀ ਲਕੀਰ
ਵੇਖੀਂ ਮੇਟ ਹੀ ਨਾ ਦੇਵੇ
ਕਿਤੋਂ ਆ ਕੇ ਸੈਦਾ ਕਾਣਾ।
ਅਸੀਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ।
ਵੇਖ ਘੁੱਗੀਆਂ ਦਾ ਜੋੜਾ ਨੀ ਕਲੋਲ ਕਰਦਾ।
ਕਿਵੇਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਚੁੰਝਾਂ ਕੋਲ ਕੋਲ ਕਰਦਾ।
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਮੈਂ ਇਕੱਲ੍ਹਾ ਠੰਢੇ ਹਾਉਕੇ ਭਰਦਾ।
ਦੱਸ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਦੋਹਾਂ ਵਿੱਚ ਫਾਸਲਾ ਮੁਕਾਣਾ।
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ।
ਤੈਨੂੰ ਰੱਬ ਦਿੱਤਾ ਸੱਜਰੀ ਸਵੇਰ ਜਿਹਾ ਮੁੱਖ।
ਜਦੋਂ ਤੁਰਦੀ ਏਂ ਵੇਖ ਕੇ ਹੁਲਾਰੇ ਖਾਣ ਰੁੱਖ।
ਤੈਨੂੰ ਰੱਜ ਰੱਜ ਵੇਖਣੇ ਦੀ ਸਦਾ ਰਹੇ ਭੁੱਖ।
ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਕਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਟਿਕਾਣਾ।
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ।
ਨੀ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਆਇਆ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰਾ।
ਮੈਨੂੰ ਪਾਲ਼ੀ ਪਾਲ਼ੀ ਆਖਦਾ ਸਿਆਲ ਪਿੰਡ ਸਾਰਾ।
ਵੱਸ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਢਾਹੀਂ ਨਾ ਪਿਆਰ ਦਾ ਮੁਨਾਰਾ।
ਕਿਸੇ ਮੇਰੇ ਬਿਨਾ ਵੰਝਲੀ ਦਾ ਬੋਲ ਨਾ ਸੁਨਾਣਾ।
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ।
ਲੋਕਾਂ ਜਾਣਿਆਂ ਏ ਗੁੱਡੀਆਂ ਪਟੋਲਿਆਂ ਦਾ ਖੇਲ੍ਹ।
ਕੌਣ ਦੱਸੇ ਇਹ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਜਨਮਾਂ ਦਾ ਮੇਲ।
ਵੇਖੀਂ ਮੁੱਕ ਜੇ ਨਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਦੀਵੇ ਵਿੱਚੋਂ ਤੇਲ।
ਸਾਥੋਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਕੱਲ੍ਹੇ ਤੁਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ।
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ।
ਗੁਰਭਜਨ ਗਿੱਲ
ਸੰਪਰਕ:987263119
ਗੁਆਚੇ ਗੀਤ ਦੇ ਲੱਭਣ ਦੀ ਇੱਕ ਦਿਲਚਸਪ ਦਾਸਤਾਨ
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ
ਹੁਣੇ ਇਹ ਗੀਤ ਲਿਖ ਕੇ ਦਿਓ।
ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਨਾਂਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਪਰ ਤੁਰੰਤ ਗੀਤ ਲਿਖਣਾ ਬਹੁਤੀ ਵਾਰ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਮੈਂ ਕੱਲ੍ਹ ਜਾਂ ਪਰਸੋਂ ਤੇ ਗੱਲ ਟਾਲ ਦਿੱਤੀ ਪਰ ਤਰਜ਼ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਰਹੀ। ਸਾਹਾਂ ਸਵਾਸਾਂ ਚ ਰਮ ਗਈ।
ਸਵੇਰੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਗਿਆ। ਸੁਰਤ ਗੀਤ ਦੀ ਤਰਜ਼ ਚ ਰਹੀ।
ਸ਼ਾਮੀਂ ਪਰਤਿਆ ਤਾਂ ਸੂਰਜ ਛਿਪ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਅੰਬਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਰਮਤਾ ਜੋਗੀ ਲੱਗਿਆ ਮੈਨੂੰ ਸੂਰਜ ਦਾ ਸੁਰਖ਼ ਗੋਲਾ।
ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਅੱਧਾ ਗੀਤ ਜ਼ਬਾਨੀ ਲਿਖ ਲਿਆ। ਘਰ ਆ ਕੇ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਤੇ ਉਤਾਰਿਆ। ਪੂਰਾ ਗੀਤ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ।
ਪਿਰਥੀਪਾਲ ਨੇ ਉਹ ਗੀਤ ਬਟਾਲੇ ਵਾਲੇ ਸਰੂਪ ਬੱਲ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ ਗਾਉਣ ਲਈ।
ਉਸ ਗਾ ਦਿੱਤਾ।
ਅਸਲ ਗੀਤ ਮੈਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਜੀਤ ਨੂੰ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਕਾਪੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹੀ।
ਗੀਤ ਮਹੀਨੇ ਬਾਦ ਛਪ ਗਿਆ।
ਕਟਿੰਗ ਫਿਰ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀ। ਇਹੋ ਜਹੇ ਦੋ ਗੀਤ ਮੇਰੇ ਅਜੇ ਵੀ ਗਵਾਚੇ ਹੋਏ ਨੇ।
ਇੱਕ ਗੀਤ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਮਰਨ ਮਿੱਟੀ ਚੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਿਖਿਆ ਸੀ।
ਤਾਰਾ ਸਿੰਘ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ
ਐਵੇਂ ਬਾਲ ਨਾ ਬਨੇਰਿਆਂ ਤੇ ਮੋਮ ਬੱਤੀਆਂ
ਪਰ ਮੈਂ ਜਵਾਬ ਮੋੜਿਆ
ਅਸੀਂ ਬਾਲਾਂਗੇ ਬਨੇਰਿਆਂ ਤੇ ਮੋਮ ਬੱਤੀਆਂ।
ਭਾਵੇਂ ਵਗਣ ਬਾਜ਼ਾਰ ਚ ਹਵਾਵਾਂ ਤੱਤੀਆਂ।
1992-93 ਨੇੜੇ ਦੋ ਗੀਤ ਅਜੀਤ ਚ ਹੀ ਛਪੇ ਸਨ ਦੀਵਾਲੀ ਨੇੜੇ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਦੋਵੇਂ ਨਹੀਂ ਹਨ।
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ ਗੀਤ ਦੀ ਬਾਤ ਸੁਣੋ। ਬਹੁਤ ਮੱਥਾ ਮਾਰਿਆ ਪਰ ਗੀਤ ਨਹੀਂ ਲੱਭਿਆ।
ਅੱਜ ਅਚਨਚੇਤ ਮੇਰੀ ਜੀਵਨ ਸਾਥਣ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਪਰਵੀਨ ਨੇ ਇਸ ਗੀਤ ਦੀ ਕਟਿੰਗ ਭੇਜੀ ਹੈ।
ਕਿਤੇ ਫਿਰ ਗੁਆਚ ਨਾ ਜਾਵੇ, ਇਸੇ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੌਂਪ ਰਿਹਾਂ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੀ ਸੰਭਾਲ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀ ਹੈ।
ਗੀਤ ਪੜ੍ਹੋ
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ
ਨੀ ਤੂੰ ਬਣ ਸਾਡੀ ਹੀਰ
ਮੇਰੇ ਲੇਖਾਂ ਦੀ ਲਕੀਰ
ਵੇਖੀਂ ਮੇਟ ਹੀ ਨਾ ਦੇਵੇ
ਕਿਤੋਂ ਆ ਕੇ ਸੈਦਾ ਕਾਣਾ।
ਅਸੀਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ।
ਵੇਖ ਘੁੱਗੀਆਂ ਦਾ ਜੋੜਾ ਨੀ ਕਲੋਲ ਕਰਦਾ।
ਕਿਵੇਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਚੁੰਝਾਂ ਕੋਲ ਕੋਲ ਕਰਦਾ।
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਮੈਂ ਇਕੱਲ੍ਹਾ ਠੰਢੇ ਹਾਉਕੇ ਭਰਦਾ।
ਦੱਸ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਦੋਹਾਂ ਵਿੱਚ ਫਾਸਲਾ ਮੁਕਾਣਾ।
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ।
ਤੈਨੂੰ ਰੱਬ ਦਿੱਤਾ ਸੱਜਰੀ ਸਵੇਰ ਜਿਹਾ ਮੁੱਖ।
ਜਦੋਂ ਤੁਰਦੀ ਏਂ ਵੇਖ ਕੇ ਹੁਲਾਰੇ ਖਾਣ ਰੁੱਖ।
ਤੈਨੂੰ ਰੱਜ ਰੱਜ ਵੇਖਣੇ ਦੀ ਸਦਾ ਰਹੇ ਭੁੱਖ।
ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਕਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਟਿਕਾਣਾ।
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ।
ਨੀ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਆਇਆ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰਾ।
ਮੈਨੂੰ ਪਾਲ਼ੀ ਪਾਲ਼ੀ ਆਖਦਾ ਸਿਆਲ ਪਿੰਡ ਸਾਰਾ।
ਵੱਸ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਢਾਹੀਂ ਨਾ ਪਿਆਰ ਦਾ ਮੁਨਾਰਾ।
ਕਿਸੇ ਮੇਰੇ ਬਿਨਾ ਵੰਝਲੀ ਦਾ ਬੋਲ ਨਾ ਸੁਨਾਣਾ।
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ।
ਲੋਕਾਂ ਜਾਣਿਆਂ ਏ ਗੁੱਡੀਆਂ ਪਟੋਲਿਆਂ ਦਾ ਖੇਲ੍ਹ।
ਕੌਣ ਦੱਸੇ ਇਹ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਜਨਮਾਂ ਦਾ ਮੇਲ।
ਵੇਖੀਂ ਮੁੱਕ ਜੇ ਨਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਦੀਵੇ ਵਿੱਚੋਂ ਤੇਲ।
ਸਾਥੋਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਕੱਲ੍ਹੇ ਤੁਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ।
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਣਾ।
ਗੁਰਭਜਨ ਗਿੱਲ
ਸੰਪਰਕ:987263119
No comments:
Post a Comment